Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen
Bekijk hoe kennis, ervaring wordt doorgegeven aan je hond... Van de ouders naar de puppies en van jou naar hem als je hem iets wil diets maken...
Wel, wel jij gaat praten maar denk je niet dat je opgestoken vingertje de hond meer zegt dan al jouw gepraat... Of zou het kunnen dat de hond jouw gevoelens aanvoelt en daarop reageert, wat voor mij ook instinctief reageren is???
Inderdaad zet een primitieve jager-verzamelaar van vandaag op morgen in onze wereld en hij zal inderdaad ook totaal verloren zijn want hij zou niets begrijpen van al onze opgebouwde tekens en stimuli...
Maar ik denk dat hij, op termijn, toch beter dan een hond zijn weg zal vinden...
|
Marie ... waar te beginnen?
Puppies leren van hun ouders net zoals mensenbabies worden grootgebracht. Je zou er trouwens van versteld staan hoe je honden kunt aanleren om te reageren op woorden. Als ik tegen mijn hond zeg "you wanna go out?" dan staat hij te wachten bij de achterdeur. Als hij ondeugend is geweest en ik zeg zijn naam op een bepaalde manier dan kijkt hij heel schuldig naar beneden.
Kan ik met mijn hond conversaties houden? Nee natuurlijk niet. Het is al mooi dat hij bepaalde 1-lettergrepige woorden verstaat. Maar met een beperkte intelligentie kun je nog altijd denken. De leefwereld ve hond is veel minder complex. Eten, voortplanting en beschutting. Ze hebben ook wel eens verstrooiing nodig zoals wandelen en spelen. En ook affectie.
Hoe hoger de intelligentie hoe diverser het palet aan emoties uiteraard. Een hond zul je niet in een sarcastische bui aantreffen. Anderzijds is hun gevoelsleven ook veel meer ontwikkeld dan bv bij een tarantula. Ik denk dat je ietwat te gemakshalve er van uitgaat dat enkel de mens tot denkprocessen in staat is wat in feite een beetje navelstaren is.