Politics.be - Los bericht bekijken

thePiano · 5 februari 2005, 20:09

Doorheen al die flauwe kul en eindeloos gezever en herhaald gezever en flauwe kul op een forum zoals dit, ben je -imho- beter af met een goed boek ipv je tijd te verdoen op de forums.

Het is helaas waar dat de gemiddelde Belg ongeveer 1 boek per jaar aankoopt. Gemiddeld zou de 'de Belg' nog drie boeken per jaar lezen. Daar zijn inbegrepen de strips, kookboeken, tuinieren en wat nog al meer dat de gewone mensch kan boeien.

Ik lees boeken, wat zeg ik? ik verslind ze! Niets kan een goed boek vervangen, noch een film, een toneelstuk, een stripverhaal of een krantenartikel laat staan het internet.

Eén van de meest verontrustende verschijnselen (zeg gerust: nadelige bijwerkingen) is dat de mensen hun informatie gaan updaten of halen op het internet. Net of je opeens bij de McDonalds een uitgebreide haute cuisine op de menukaart kan aantreffen.

Ik hou het nog steeds bij boeken, non-fictie boeken wel omtrent geschiedenis en politiek.

Ongelooflijk wat er de laatste jaren verschijnt omtrent WOII. Het lijkt wel of alle gesloten archieven van weleer op dezelfde dag tegelijk zijn vrijgegeven en dat is ook zo!!

Interessant voor historici die thans het ganse verhaal kunnen neerschrijven en hoe!

[size=-2]05.02.2005[/size] thePiano's nieuwste boekenoogst:
[size=-2]Meer dan honderd andere titels en hun besprekingen vind je HIER[/size]

[font=Verdana][size=2]Titel Het hart van de duisternis - Psychologie van de menselijke wreedheid
Auteur Jan de Laender
Uitgeverij Davidsfonds/Leuven; 2004; 432 pagina's
ISBN 90 5826 2774[/size][/font]
[font=Verdana][size=1]Synopsis
[font=Verdana][size=1]Het hart van de duisternis daalt diep af tot in de donkerste spelonken van ons brein. In ieder van ons huist wreedheid. Bij sommigen komt ze aan de oppervlakte, bij anderen blijft ze genadig verborgen. Wie of wat zet gewone mensen ertoe aan om wreed te zijn? Hoe kan iemand gruweldaden laten uitvoeren en toch zweren bij zijn onschuld? Wat voelen moordenaars die de dood in de ogen van hun slachtoffers zien? En de wetenschappers die meewerkten aan oorlogstuig - de atoombom bijvoorbeeld - wat bezielde hen? Hoe gaan slachtoffers om met de geleden pijn én de herinneringen?
Jan de Laender vertrekt vanuit historische bronnen uit de periode van de Tweede Wereldoorlog. Van daaruit zoekt hij een antwoord op de vraag: "In godsnaam, waarom zijn wij zo wreed?"

[/size][/font][/size][/font]

[font=Verdana][size=2]Titel Pelgrim in Auschwitz
Auteur Jos Pauwels
Uitgeverij EPO vzw; 2004; 224 pagina's
ISBN 90 6445 3675[/size][/font]
[font=Verdana][size=1]Synopsis
[font=Verdana][size=1]De holocaust: zes miljoen mensen werden 'vernietigd' als ongewenst of ziek ongedierte. Het kampencomplex Auschwitz was de grootste Endlösung-fabriek van de nazi's. Wat bezielt een groep mensen van vandaag als pelgrim op de trein naar Auschwitz te stappen? Waarom vinden zij de confrontatie met de gruwelen van het concentratiekamp interessant of belangrijk? Hoe komt het dat Auschwitz zoveel fascinatie, onwennigheid en weerzin opwekt? Met het KZ Auschwitz creëerden de nazi's in elk geval een bijzonder unicum. Er werden nieuwe morele regels geschreven. Wreedheid, gehoorzaamheid, leven en dood kregen een nieuwe inhoud. Met zijn vermarkting van de kampgevangenen, zijn mogelijkheden voor wie zonder scrupules wilde experimenteren en zijn magische principes vertelt het kamp ons over het nieuwe mens- en maatschappijbeeld waar de nazi's en hun kompanen naar streefden. Tegelijk geven de overlevers ons een beeld van de uitzonderlijke moed en kracht van mensen, van hun mogelijkheden om zich in de barste omstandigheden te organiseren. We leggen ervaring, geschiedenis en literatuur naast elkaar. Hoe was het toen en hoe beleven mensen van vandaag het kamp? Hoe geven pelgrims naar de wreedheid betekenis aan deze ervaring? [/size][/font]
[size=1][/size]
[size=1][/size][/size][/font]

[font=Verdana][size=2]Titel Gardes in de oorlog - De Antwerpse politie in WOII
Auteur Walter de Maesschalk
Uitgeverij C. de Vries - Brouwers; 2004; 460 pagina's
ISBN 90 5927 1033[/size][/font]
[font=Verdana][size=1]Synopsis
[font=Verdana][size=1]De Duitsers hadden een lage dunk van de Belgische gemeentepolitie. In hun ogen vormde zij een lappendeken van autonome korpsen die ontsnapten aan een centraal gezag. Maar hun pogingen om een eenheid te brengen onder de korpsen die in ongeveer alles verschilden, bleven vruchteloos. Merkwaardig is wel dat de organisatie van de Antwerpse stedelijke politie, die bijna vijftig jaar heeft bestaan, tijdens de bezetting tot stand kwam en dat zij in grote lijnen overeenstemde met het Duitse model. Dat was dan ook het enige wat naar de zin van de bezetter was. Voor het overige waren er alleen klachten, bedreigingen, sancties. Het korps kende geen discipline, had geen besef van ordehandhaving, was nauwelijks opgeleid, werd slecht bestuurd en vooral: verleende onvoldoende medewerking. Wel of niet medewerken was het dilemma dat elke politieman dag en nacht bezighield.
In dit verhaal gaat het niet alleen over de uiterste vormen van medewerking en tegenwerking of, in andere woorden, collaboratie en verzet maar ook over de bereidheid of de onwil om in het dagelijkse werk gevolg te geven aan alle bevelen.
Veel aandacht gaat ook uit naar de rol die de Antwerpse politie speelde bij de verplichte tewerkstelling en bij de deportaties van joden. Evenveel aandacht gaat naar de Belgische overheid, die de politie in de kou liet staan en die meer dan twee jaar zonder reactie bleef, telkens als zij kennis kreeg van inbreuken op de grondwet. Als eerste verantwoordelijke voor de politie staan uiteraard burgemeester Delwaide en hoofdcommisaris De Potter voor het voetlicht. Het oordeel over hun beleid is ingegeven door de gevoelens die daarover onder de korpsleden heerste. In een nawoord wordt nagegaan hoe het korps, ontstaan tijdens de bezetting, zich verder ontwikkelde en wat het verband is met het korps dat wij vandaag kennen.[/size][/font][/size][/font]

5 februari 2005, 20:09	#1
thePiano Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 20 augustus 2002 Locatie: Antwerpen, 't Stad van Alleman Berichten: 18.253	thePiano's nieuwste boekenoogst. Doorheen al die flauwe kul en eindeloos gezever en herhaald gezever en flauwe kul op een forum zoals dit, ben je -imho- beter af met een goed boek ipv je tijd te verdoen op de forums. Het is helaas waar dat de gemiddelde Belg ongeveer 1 boek per jaar aankoopt. Gemiddeld zou de 'de Belg' nog drie boeken per jaar lezen. Daar zijn inbegrepen de strips, kookboeken, tuinieren en wat nog al meer dat de gewone mensch kan boeien. Ik lees boeken, wat zeg ik? ik verslind ze! Niets kan een goed boek vervangen, noch een film, een toneelstuk, een stripverhaal of een krantenartikel laat staan het internet. Eén van de meest verontrustende verschijnselen (zeg gerust: nadelige bijwerkingen) is dat de mensen hun informatie gaan updaten of halen op het internet. Net of je opeens bij de McDonalds een uitgebreide haute cuisine op de menukaart kan aantreffen. Ik hou het nog steeds bij boeken, non-fictie boeken wel omtrent geschiedenis en politiek. Ongelooflijk wat er de laatste jaren verschijnt omtrent WOII. Het lijkt wel of alle gesloten archieven van weleer op dezelfde dag tegelijk zijn vrijgegeven en dat is ook zo!! Interessant voor historici die thans het ganse verhaal kunnen neerschrijven en hoe! [size=-2]05.02.2005[/size] thePiano's nieuwste boekenoogst: [size=-2]Meer dan honderd andere titels en hun besprekingen vind je HIER[/size] [font=Verdana][size=2]Titel Het hart van de duisternis - Psychologie van de menselijke wreedheid Auteur Jan de Laender Uitgeverij Davidsfonds/Leuven; 2004; 432 pagina's ISBN 90 5826 2774[/size][/font] [font=Verdana][size=1]Synopsis [font=Verdana][size=1]Het hart van de duisternis daalt diep af tot in de donkerste spelonken van ons brein. In ieder van ons huist wreedheid. Bij sommigen komt ze aan de oppervlakte, bij anderen blijft ze genadig verborgen. Wie of wat zet gewone mensen ertoe aan om wreed te zijn? Hoe kan iemand gruweldaden laten uitvoeren en toch zweren bij zijn onschuld? Wat voelen moordenaars die de dood in de ogen van hun slachtoffers zien? En de wetenschappers die meewerkten aan oorlogstuig - de atoombom bijvoorbeeld - wat bezielde hen? Hoe gaan slachtoffers om met de geleden pijn én de herinneringen? Jan de Laender vertrekt vanuit historische bronnen uit de periode van de Tweede Wereldoorlog. Van daaruit zoekt hij een antwoord op de vraag: "In godsnaam, waarom zijn wij zo wreed?" [/size][/font][/size][/font] [font=Verdana][size=2]Titel Pelgrim in Auschwitz Auteur Jos Pauwels Uitgeverij EPO vzw; 2004; 224 pagina's ISBN 90 6445 3675[/size][/font] [font=Verdana][size=1]Synopsis [font=Verdana][size=1]De holocaust: zes miljoen mensen werden 'vernietigd' als ongewenst of ziek ongedierte. Het kampencomplex Auschwitz was de grootste Endlösung-fabriek van de nazi's. Wat bezielt een groep mensen van vandaag als pelgrim op de trein naar Auschwitz te stappen? Waarom vinden zij de confrontatie met de gruwelen van het concentratiekamp interessant of belangrijk? Hoe komt het dat Auschwitz zoveel fascinatie, onwennigheid en weerzin opwekt? Met het KZ Auschwitz creëerden de nazi's in elk geval een bijzonder unicum. Er werden nieuwe morele regels geschreven. Wreedheid, gehoorzaamheid, leven en dood kregen een nieuwe inhoud. Met zijn vermarkting van de kampgevangenen, zijn mogelijkheden voor wie zonder scrupules wilde experimenteren en zijn magische principes vertelt het kamp ons over het nieuwe mens- en maatschappijbeeld waar de nazi's en hun kompanen naar streefden. Tegelijk geven de overlevers ons een beeld van de uitzonderlijke moed en kracht van mensen, van hun mogelijkheden om zich in de barste omstandigheden te organiseren. We leggen ervaring, geschiedenis en literatuur naast elkaar. Hoe was het toen en hoe beleven mensen van vandaag het kamp? Hoe geven pelgrims naar de wreedheid betekenis aan deze ervaring? [/size][/font] [size=1][/size] [size=1][/size][/size][/font] [font=Verdana][size=2]Titel Gardes in de oorlog - De Antwerpse politie in WOII Auteur Walter de Maesschalk Uitgeverij C. de Vries - Brouwers; 2004; 460 pagina's ISBN 90 5927 1033[/size][/font] [font=Verdana][size=1]Synopsis [font=Verdana][size=1]De Duitsers hadden een lage dunk van de Belgische gemeentepolitie. In hun ogen vormde zij een lappendeken van autonome korpsen die ontsnapten aan een centraal gezag. Maar hun pogingen om een eenheid te brengen onder de korpsen die in ongeveer alles verschilden, bleven vruchteloos. Merkwaardig is wel dat de organisatie van de Antwerpse stedelijke politie, die bijna vijftig jaar heeft bestaan, tijdens de bezetting tot stand kwam en dat zij in grote lijnen overeenstemde met het Duitse model. Dat was dan ook het enige wat naar de zin van de bezetter was. Voor het overige waren er alleen klachten, bedreigingen, sancties. Het korps kende geen discipline, had geen besef van ordehandhaving, was nauwelijks opgeleid, werd slecht bestuurd en vooral: verleende onvoldoende medewerking. Wel of niet medewerken was het dilemma dat elke politieman dag en nacht bezighield. In dit verhaal gaat het niet alleen over de uiterste vormen van medewerking en tegenwerking of, in andere woorden, collaboratie en verzet maar ook over de bereidheid of de onwil om in het dagelijkse werk gevolg te geven aan alle bevelen. Veel aandacht gaat ook uit naar de rol die de Antwerpse politie speelde bij de verplichte tewerkstelling en bij de deportaties van joden. Evenveel aandacht gaat naar de Belgische overheid, die de politie in de kou liet staan en die meer dan twee jaar zonder reactie bleef, telkens als zij kennis kreeg van inbreuken op de grondwet. Als eerste verantwoordelijke voor de politie staan uiteraard burgemeester Delwaide en hoofdcommisaris De Potter voor het voetlicht. Het oordeel over hun beleid is ingegeven door de gevoelens die daarover onder de korpsleden heerste. In een nawoord wordt nagegaan hoe het korps, ontstaan tijdens de bezetting, zich verder ontwikkelde en wat het verband is met het korps dat wij vandaag kennen.[/size][/font][/size][/font] __________________ "Ik bewandel het rechte pad dat, zoals u weet, niet bestaat en ook niet recht is." (Fred Vargas in 'Un lieu incertain' - 2008)