Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga
Er is idd een schijnbare verstrengeling tussen geest en materie en elke poging om die intellectueel te ontrafelen, zal uitlopen op een pijnlijk falen.
Men dient zich bewust te worden van de fysiek zintuiglijk/verstandelijk/emotionele activiteiten, als de impulsen die elke mens in een gegeven situatie aansturen tot al dan niet (het juiste) handelen.
Die activiteiten zijn in de verdienstelijke post van DDD omschreven als ‘reflexen, instincten, routines en bewuste handelingen’ en maken ons elk tot wie we zijn, als een uniek en een van anderen onderscheidbaar individu.
Om ons bewust te worden van onze ware aard (zuiver/leeg bewustzijn of Geest) dienen we evenwel te beseffen dat er achter elke reflex, instinctief aanvoelen, routinematige en bewuste handeling een (altijd aanwezige) waarnemer is of eerder een waarnemend iets, dat zich telkenmale onttrekt aan jouw rechtstreekse ‘zien’ ervan wanneer je dat probeert te doen (net zoals een oog kan zichzelf ook nooit kan zien of een mond zichzelf niet kan bijten).
Dát is dus het gezochte, het eigenste Zelf dat we zijn.
|
Dus dat is de voorstelling dat de geest de materie nodig heeft om zichzelf te kunnen zien, ervaren, gewaarworden...
In zekere zin bestaat de geest zonder de materie niet, terwijl aan de grondslag van alles toch wel degelijk de geest ligt...
Zonder de materie is de geest "niets" en uit het "niets" wordt alles geboren...
Citaat:
Verder lees ik een tegenstelling in je bewering dat…:
Ik vermoed dat het ‘totaal vergeten’ eerder de oorzaak is van ‘ons huidig leven met al zijn problemen en zorgen’, dan dat het een mentale bescherming zou bieden, gezien de alarmerende cijfers die de nood indiceren mbt psychologische en farmalogische ondersteuning bij de bevolking.
Nog nooit zijn er zoveel burn-outs, depressies en (pogingen tot) zelfmoorden geweest als vandaag.
Geluk kan je dat niet echt noemen, vind ik.
|
Hewel ik wil juist aantonen dat het negatief beeld dat je hier schept het gevolg is van het verkeerd gebruiken van ons verstand, ons denken, dat op evolutionair gebied nog maar in zijn kinderschoenen staat en enorme ravages kan aanrichten alvorens de mens, misschien, als het niet te laat zou zijn, tot inzicht komt...
Citaat:
Dus ge ziet, Marie, we hebben allemaal nog een enorm lange weg af te leggen, hoewel we steeds in/als het einddoel aanwezig zijn, in een eeuwig en ondeelbaar nu.
|
Kan ik alleen maar beamen... maar mijn zoeken steunt op 'mijn' waarheid dat het verstand op die zoektocht enorm te kort schiet...
Ik ben wat ik zoek en het zal mijn hele wezen, mijn verder geëvolueerd verstand inclusief, zijn die mij de opening ernaar zullen aanwijzen...