[De schoofzak]

Sommigen in Frankrijk hebben ook gezegd:
la lâcheté plutôt que la laïcité ...

maar ik verwonderde me vanwege dit groene geval (maar als 't goed is, zeggen we het ook) (zelfs al vragen we ons af of we nog journalisten hebben die daarover Almaci of de burgemeester van Leuven zouden durven bevragen en doorvragen ...)

https://www.standaard.be/cnt/dmf20200204_04834945

Religie mag het mikpunt zijn van beledigingen

Wie zich mengt in het debat over de felle uitspraken van de 16-jarige Mila, zou dat beter alleen maar doen om haar te beschermen, schrijft Wouter De Vriendt.

Wouter De Vriendt

Kamerlid Groen

Vijf jaar geleden vielen terroristen binnen op de redactie van Charlie Hebdo. De dodelijke raid maakte twaalf slachtoffers, vooral journalisten. Wereldwijd liepen mensen vastberaden mee in manifestaties en scandeerden ze ‘je suis Charlie’. Is de manier waarop we denken over het recht op vrije meningsuiting sindsdien veranderd?

In Frankrijk zijn ze alleszins het noorden kwijt. De 16-jarige Mila wordt overstelpt met doodsbedreigingen en oproepen om haar te verkrachten, nadat ze op de sociale media de islam ‘stront’ had genoemd en er fel naar had uitgehaald (DS 3 februari): ‘Jullie God, ik steek een vinger in zijn kont.’ Ze onderstreepte dat het niets met racisme te maken heeft. Vlak daarvoor had ze een aanbidder, een moslim, afgewezen omdat ze op meisjes valt. Ze werd daarop door hem uitgemaakt voor ‘hoer’, ‘vuile Française’ en ‘vuile lesbienne’. Dat is de context. En zoals steeds, is die belangrijk.

Laffe reacties

We moeten Mila beschermen. Maar in Frankrijk reageren velen dubbelzinnig. De doodsbedreigingen worden uiteraard afgekeurd, maar tegelijk stelt een topman van de Franse moslimexecutieve dat ze de problemen zelf heeft gezocht. De Franse minister van Justitie zegt dat een religie beledigen een aanval op de gewetensvrijheid is. Othman El Hammouchi vindt haar uitspraken haatdragend, schreef hij in deze krant (DS 4 februari). Volgens hem is de grens van de vrije meningsuiting bereikt.

Als ik wil zeggen dat de katholieke kerk vol pedofielen zit, mag ik dat zeggen

De weifelende reacties zijn laf en van de pot gerukt. Het kompas van sommigen slaat blijkbaar tilt. Dat verbaast mij. Vrije meningsuiting moeten we koesteren als een waardevol goed in onze democratie. Akkoord, het zijn complexe tijden. Het samen?*levingsdebat is veeleer grijs dan zwart-wit, maar in deze is standvastigheid nodig.

Laster, eerroof, racisme of negationisme leggen de vrijheid van mening aan banden. Maar die begrippen zijn niet eindeloos rekbaar en Mila heeft zich daar in haar filmpje niet aan bezondigd. Een mening mág beledigend zijn voor een religie, ze mag schaamteloos, grotesk of spottend zijn – net als een cartoon.

Basiscursus verlichting

In een seculiere, verlichte democratie is het een normaal en zelfs belangrijk recht om een land, vlag of religie te mogen beschimpen. Wie daar niet tegen kan, mag terug naar de schoolbanken voor een basiscursus verlichting. Dat betekent niet dat het daarom juist, tactvol of verstandig is. In hoe mensen met elkaar omgaan, mag je respect en hoffelijkheid verwachten. Maar als ik wil zeggen dat het christendom een stompzinnig sprookje is en dat de katholieke kerk vol pedofielen zit, mag ik dat zeggen. U mag het daarmee oneens zijn, u mag het een beledigende uitspraak vinden, maar u mag mij niet terechtwijzen omdat ik het heb gezegd. Laat staan dat u mij met de dood mag bedreigen. Of zoals de Britse schrijfster Evelyn Beatrice Hall stelde: ‘Ik keur af wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen tot de dood verdedigen.’

Religie hoort niet onder een stolp, ze is niet verheven boven kritiek. Mila het recht ontzeggen om te zeggen wat ze heeft gezegd, is schandelijk misplaatst. Wie zich mengt in het debat, zou dat beter alleen maar doen om haar te beschermen, want zij heeft onze steun nodig. Laten we niet twijfelen, maar de vrijheid van meningsuiting verdedigen. Vol hartstocht en overtuiging.