Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door garfield
Het gebied hier aangeduid komt bijna overeen met het gebied dat de joden als hun naturrlijke thuis zien , in dit gebied hebben reeds Joden gewoond ten tijde van de romeinse bezetting van het gebied.
De claims op dit gebied hebben niets te maken met het al dan niet vruchtbaar zijn van het gebied. Het zijn trouwens de kiboets die de grootste aanzet hebben gegeven tot irrigatie en vruchtbaar maken van land dat overwoekert was.
|
Ik denk niet dat feiten van tweeduizend jaar terug een politiek van vandaag zomaar kunnen rechtvaardigen. Die zaken zijn natuurlijk later wel gebruikt als rechtvaardiging maar als we diezelfde logica overal moeten gaan toepassen dan kunnen we heel de wereld op zijn kop zetten.
Wat die kibboetsen betreft: het is een punt dat Israël zeker de eerste jaren van zijn bestaan de landbouw gemoderniseerd heeft maar die politiek was of is zeker niet eenduidig positief. Was de landbouw destijds inderdaad primitiever, deze landbouw was veelal ook meer gericht op teelten aangepast aan het klimaat. Zodoende behoefde deze landbouw ook relatief kleine hoeveelheden water. De huidige Israëlische landbouw daarentegen is niet alleen veel moderner maar ook een gigantische waterslokop geworden. Zo is de Israëlische landbouw vandaag de dag goed voor maar liefst 75% van het volledige waterverbruik. Het resultaat daarvan in een waterarme regio is ronduit dramatisch: ondanks de controle over het meer van Galilea -een gigantisch drinkwaterreservoir- en de bijna volledige controle over het water van de Jordaan, kan Israël zijn waterbehoeften hiermee niet langer dekken.
De laatste jaren is het waterverbruik zodanig gestegen dat het niveau van het meer van Galilea al meerdere keren bijna gedaald is tot 'de rode lijn' (wanneer het water onder dit niveau daalt, kan het waterniveau zichzelf niet meer van nature herstellen). De dichtbevolkte Gazastrook is onderhand volledig leeggepompt (enkel de bronnen aan de grens van de Gazastrook die gecontroleerd worden door de kolonisten doen het nog enigszins goed) en resultaat hiervan is dat zeewater begint in te sijpelen in de grondwaterlagen. Die insijpeling is onderhand zodanig groot geworden dat het meeste grondwater in de Gazastrook door de Wereldgezondheidsorganisatie ondrinkbaar is verklaard.
Gezien de aard van de Israëlische waterpolitiek zijn het ook hier weer de Palestijnen die de dupe zijn. Aangezien de kolonisten de beschikking hebben over de weinige nog resterende goede bronnen verbruiken 8000 kolonisten evenveel water als 900.000 Palestijnen. Resultaat is dat een groot deel van de Palestijnse bevolking, die geen keus heeft, (aangezien zij het dure Israëlische water niet kunnen betalen) onderhand ongeveer zeewater drinkt.
De laatste jaren wordt in Israël meer en meer gesproken over het bouwen van ontziltingsinstallaties om zeewater drinkbaar te maken. Op het eerste gezicht een positieve zaak, zij het dat deze installaties grote hoeveelheden zout slib achterlaten. Meer en meer duiken de laatste tijd ook geruchten op dat Israël dit slib zou willen dumpen in de gazastrook (als een militaire truuk om de bodem zodanig te verzadigen dat eventueel aanwezige smokkeltunnels zouden instorten). Wanneer dit effectief zou gebeuren zou het niet minder betekenen dan een regelrechte milieuramp.