[Aangebrande Phönix]

Hmhm, laat ons niet overgaan in een ze-zijn-het-zelf-retoriek. Liberalisme lijkt mij inderdaad wel samen te hangen met een zekere openheid van het individu, openheid is bij uitstek een links gegeven (om de eenvoudige reden dat links de enige is die dat claimt). Het is vreemd om liberalisme te vangen in de links-rechts-scheiding in the first place eigenlijk. Het onderscheid in klassiek-liberalisme (hoort Keynesianisme daar ook bij?) en neo-liberalisme is misschien zinniger zoals αλφα aangeeft.

Laat ons niet ingaan op het ethische luik van neo- of klassiek-liberalisme, dat is immers niet scherp genoeg afgelijnd (zoals ik heb mogen ondervinden toen ik B Bouckaert het "gezin" hoorde verdedigen). Maar puur socio-economisch gezien: Was het niet Smith die zei dat om te kunnen vertrekken van een vrije "liberale" (de term is uitgevonden in Catalaña) samenleving is een "gelijke" (niet het moderne "gelijkwaardig") startpositie te garanderen van elk individu. Ik weet dus niet of het Smith was, maar in elk geval heerste in den beginne de opvatting dat dit uitsluitend mogelijk was via het onderwijs. Ben ik fout dan wanneer ik stel dat hier de taak van de overheid valt? Iets moeilijker: De lijn werd doorgetrokken naar gezondheidszorg, in hoeverre dient de overheid zich hier te mengen?

Het lijkt alsof we (neo en klassiek) slechts verenigbaar zijn op het vlak van ordehandhaving. Want het enige waar de overheid volgens de "cons" hun handen niet mogen afhouden is dat van de veiligheid (dat sommigen eigenlijk alleen maar zien als een supplement, zie de JM Dedeckers die pleiten voor gewapende burgers).

Hoe liberaal ben ik nog als ik stel dat zowel de gezondheidszorg als het onderwijs, twee steunpilaren ter principiële egalisatie van het individu, onder strikte controle moeten staan van het algemeen goed, zijnde in mijn ogen de overheid?
Hoe liberaal ben ik nog als ik stel dat we het best een zo vrij mogelijke markt combineren met een genationaliseerde gezondheidszorg alla Cuba?