[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wel, ik reken mij gerust bij de mogelijke slachtoffers, ik zit niet echt in een groep die het "goed zou doen". Ook niet zwaar bedreigd.

Ik geef het 70% kans dat ik het al gehad heb, maar dat geeft mij toch 30% kans dat ik het niet gehad heb en dat ik een redelijk risico loop. Maar ik moet toch van iets dood gaan. Ik zou eerlijk gezegd liever van corona op een paar dagen sterven, dan na 3 weken met buizen in mijn lijf. En veel liever van corona dan van een kanker die aansleept. Liefst van al door een hartaanval of een paar goed geplaatste kogels natuurlijk.

Het is dat dat ik eigenaardig vind: ik vind dat zelf niet heel erg om te sterven, en gelukkig maar, want het is onvermijdelijk, maar blijkbaar is dat voor veel mensen een zwaar probleem. Ik hoop alleen dat het niet te lang en teveel zeer zal doen, dat is eigenlijk mijn enige zorg. Natuurlijk, zolang ik goed leef, blijf ik liever leven, maar ik heb totaal geen problemen met sterven. En ik heb dus voor anderen daar ook totaal geen problemen mee. Dat is niet verschillend van gaan slapen (en niet meer wakker worden) he. Wat telt is wanneer ge wakker zijt. Meer niet. Als ge niet meer wakker zijt, dan is niks "erg".

Natuurlijk probeert ge, in de mate van het mogelijke, het "goeie leven" te behouden. Maar dat is zoals een spel he, je probeert te winnen, maar je weet dat je vroeg of laat toch zal verliezen, en dat is niet erg. Maar "leven dat niet plezant is" dat mogen ze houden he, dan verkies ik duidelijk van dood te zijn.

Het zou mij toch erg verbazen mocht u met de dood van pakweg uw vrouw en/of uw kinderen - let wel: iets wat ik u in géén geval toewens! - 'totaal geen problemen' hebben.

Zelfs niet als die dood tot gevolg zou hebben dat u uw 'vrijheden' helemaal terugkrijgt.