Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Weyland
Nu vind ik Brel op z'n best wanneer hij zich het niet te Belgicain opstelt met zijn liedjes over Vlaamse boerinnen of waar hij van leer trekt tegen les F... Al vind ik dat kritiek op de Vlaamse beweging uit Franstalige hoek soms terecht is. Charles De Coster, Waals auteur had ook een hekel aan de Vlaamse Beweging, maar niet omdat die voor taalrechten opkwamen. Hij had er een hekel aan omdat hij vond dat die beweging te autoritair was en de veel onder de knoet van de Kerk stond. Hij vond het overigens een verarming van de rijkdom die de Nederlandstalige provincies van België te bieden hadden. Hij vond het triestig de oude Zuid-Nederlandse cultuur met respect voor de provinciën verruild werd door een Vlaamse eenheidsworst met kerk en kapitaal als ijkpunten..
Het was een Waal met een hart voor Vlaanderen en Brabant daar waar Brel een telg van een West-Vlaming was van Franse cultuur met een haat-liefde-verhouding jegens Vlaanderen.
Om België echt te begrijpen moet je Frans kennen. Het intellectuele leven werd door de Franstaligheid gedomineerd in de 19de eeuw, immers.
|
Brel beschouwde zich als Belg én Vlaming, zeker niet als Waal. Juist daarop is de grote frustratie van hem gebaseerd (en die hij al van huis uit meekreeg): het gevoel dat zijn mede-Vlamingen hem als Franstalige Vlamingen niet meer aanvaarden.
Bij mijn weten speelde de Kerk al altijd een enorme belangrijke rol in de Zuid-Nederlandse cultuur. Brel was echter antiklerikaal.