Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Al op geantwoord, alice. Jezus heeft het ons geopenbaard. De kern van het christendom - en dus, om uw woorden te gebruiken, wat primeert - is gebaseerd op twee onlosmakelijk met elkaar verbonden pijlers: "Bemin God en bemin uw naaste". God liefhebben is verbonden met het onderhouden van Zijn geboden. En uit deze aanhankelijkheid tot God vloeit de ware naastenliefde. Het mededogen waarover u spreekt, kan bij een christen nooit los gezien worden van dit alles. U ziet het als een zelfstandige deugd die echter, bij gebrek aan referentie, door van alles worden ingevuld. En in onze tijd is dat vaak sentimentalisme.
Als een patiënt absoluut euthanasie wil plegen, wordt hij doorverwezen. Niemand wordt geacht mee te werken aan een volgens hem moreel onaanvaardbare handeling. Dat is uitdrukkelijk de lijn in de wetgeving, iets waar u schijnbaar bij herhaling abstractie van lijkt te maken. U moet echt leren om de wetgeving in zijn totaliteit te beschouwen en geen enkel aspect te isoleren.
|
Bedankt om mijn eerder punt te illustreren, want u vind dat u mededogen kunt claimen en verbinden aan dogma's, en noemt wat breder gaat" gebrek aan referentie".
Dat is natuurlijk niet zo, en uiteraard is mededogen een begrip wat niet verbonden moet zijn met uw invulling, daar getuigt de samenleving van.
Opnieuw dan de vraag" handelt een arts die ingaat op een euthanasievraag omdat ook de arts oordeelt dat er sprake is van ondragelijk en uitzichtloos lijden uit" sentiment" of vanuit een onderbouwd medisch oordeel?
Ik vrees dat u toch moet leren dat uw organisaties, ik verwijs opnieuw naar het artikel uit de Morgen en de Tijd, dus vaak niet doorverwijzen maar mensen in palliatieve zorg zetten, conform de Katholieke opvatting van " lijden verzachten" en natuurlijk ook goed voor de bankrekening van de instelling.
Ik vind het ook storend dat u de bijdrage van anderen doodeenvoudig negeert ( citaten uit dat artikel van de Morgen en de Tijd) en blijft preken voor uw lege kerk.