Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster
Ik moet laten weten dat de harmonikadame weer thuis is maar ze speelt nu viool dus moet ik haar voortaan viooldame noemen. Haar man zit nog bij de bruine beren en danst er de chachacha op zijn hoofd zoals zijn vrouw het hem geleerd heeft. Ik laat al mijn buren achter en wandel naar de weide waar geen koe of paard te bekennen is. De boer heeft ze deze middag allemaal opgegeten, hij had grote honger. Eerst heeft hij wel de koeien leeggemolken en met die melk heeft hij de beek bijgevuld zodat dat niet meer droog staat. De mensen waren blij omdat er weer water in de beek staat maar het is dus geen water, het is lekkere volle melk. De vissen zijn niet blij, die springen uit de beek recht in vogelnestjes waar ze zich laten verwennen door papa en mama merel en mus die hen wormpjes voederen.
|
Uiteindelijk zijn die vissen dus eigenlijk wel blij maar het is hen niet aan te zien, ze spartelen in de nestjes als vissen op het droge terwijl ze van dikke wormen knabbelen.
Enfin, ik blijf daar niet naar kijken, ik heb vandaag nog werk.
Naar het schijnt, gaat alles in het land voortaan wat beter worden, Sophie heeft het beloofd maar ze heeft wat hulp nodig om haar beloften waar te maken. Ze vroeg of ik efkes wou langskomen in de Wetstraat. Ze stuurde haar wagen maar dat is een ecologische, een houten kar met grote wielen en een koetsier van voor. Die koetsier heeft een schoon kostuumke aan. Rood en groen en een bijpassend hoedje met een pluim erop. Dat is goed, nu moet ik hem geen pluim meer geven!
De banken in de kar zijn wel redelijk hard maar anderzijds is er een baldakijn boven mijn hoofdje en daardoor voel ik me erg belangrijk!
Op naar Sophie!