Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster
Uiteindelijk zijn die vissen dus eigenlijk wel blij maar het is hen niet aan te zien, ze spartelen in de nestjes als vissen op het droge terwijl ze van dikke wormen knabbelen.
Enfin, ik blijf daar niet naar kijken, ik heb vandaag nog werk.
Naar het schijnt, gaat alles in het land voortaan wat beter worden, Sophie heeft het beloofd maar ze heeft wat hulp nodig om haar beloften waar te maken. Ze vroeg of ik efkes wou langskomen in de Wetstraat. Ze stuurde haar wagen maar dat is een ecologische, een houten kar met grote wielen en een koetsier van voor. Die koetsier heeft een schoon kostuumke aan. Rood en groen en een bijpassend hoedje met een pluim erop. Dat is goed, nu moet ik hem geen pluim meer geven!
De banken in de kar zijn wel redelijk hard maar anderzijds is er een baldakijn boven mijn hoofdje en daardoor voel ik me erg belangrijk!
Op naar Sophie!
|
We zijn nog niet vertrokken! Die houten kar heeft geen motor en de koetsier heeft geen paarden want die zijn opgegeten door de boer. De os en de ezel zijn gaan lopen, die werken niet graag en ze zagen het onheil aankomen. De koeien zijn er ook niet meer. Wat nu gezongen?
Ik zei tegen de koetsier dat hij voor muizen moest zorgen, hebben die ook niet de koets van Assepoester getrokken. Nu is de koetsier op muizenjacht, dat kan nog lang duren. Hier zit ik onder mijn baldakijn. Maar daar is de viooldame die intussen een trompetdame geworden is! Zij wil meegaan, zegt ze en dan gaan we samen in haar 2PK. Weg zijn wij!
Helaas na een kwartiertje staan we voor de brug van Willebroek en hoewel we dat liedje heel dapper en luid zingen, blijft de brug toe. 't Zal niet meer voor vandaag zijn.