[Marco]

Geachte professor Storme,

Er is iets grondig fout met ons belastingstelsel. Het is veel te complex wat enkel in het voordeel is van veelverdieners die zich specialisten in de materie kunnen veroorloven. Arbeid wordt berooft met een belasting van bijna 2/3 van de loonkost. Kapitaalsinkomsten zijn zo goed als belastingsvrij of slechts minimaal belast.

Ook al heeft de USA met zijn 30.000 regels takscode zeker geen flat-tax toch zijn er enige opmerkelijke cijfers. Zo betaalt de armste helft slechts 4% van de totale inkomstenbelastingen. Als 'sociale maatregel' kan dat tellen. De top 1% betaalt ruim 1/3 en de top 10% bijna 2/3 van het totale inkomstenbelastingenbudget. De reden is dan ook te zoeken in de brede basis waarop de belastingen geheven worden.

Ik ben dan ook voorstander van een lage flat-tax met hoge vrijstelling en een zeer brede belastbare basis.

Ook met de aanwending van ons enorm Belgisch staatsbudget is er iets grondig fout.
Rente alleen slokt al 12% van dat budget op. Geld dat vooral naar de rijke helft van de Belgen gaat. Reden te meer om de staatsschuld niet tot 60% BBP terug te brengen maar tot 0% BBP. Immers de staatsschuld is niets meer dan teveel aan uitgaven van het verleden. Wat frappant is als je al 50% BBP als belastingen vraagt! Je zou verwachten dat ze toekomen. Is dat niet een duidelijk bewijs van wanbeheer?
Subsidies aan bedrijven en sociale uitkeringen is goed voor 48% van het budget. In 2002 was de subsidies aan de bedrijven de helft van de winstbelasting bij de bedrijven. Zou het afschaffen van die subsidies en de halvering van de vennootschapsbelastingen, rekening houdend met de Laffer curve, geen enorm positief effect hebben op ons staatsbudget én op onze economie? Hoeveel jobs zou dat op termijn niet kunnen opbrengen?
48% + 12% is 60% dat aan herverdeling wordt besteed. De illusie wordt gewekt dat dit van arm naar rijk gaat maar de praktijk (Nederlandse studie) wijst uit dat zowel de rijken als de armen aan de vetpotten zitten doch elk op een ander deelvlak. Enkel de allerarmsten (ongeveer 18% van de bevolking) gaan er werkelijk op vooruit. Voor de rest is de verzorgingsstaat niets meer dan een vestzakbroekzak operatie die een pak administratie vergt. (Personeel is 24% van het budget.)
Daarom ben ik voorstander van het fel terugschroeven van de herverdelingsmechanismen en slechts voorzieningen te hebben voor de meest onfortuinlijken onder ons. Het vrijgekomen budget kan aan koopkracht aan de bevolking worden terug gegeven door een lage belastingsvoet te hanteren.

De spilzucht waarmee overheden met gemakkelijk te verwerven inkomsten omgaat laat blijkbaar geen andere keuze dan in de grondwet een maximum aan belastingen in te schrijven. (Samen met 0% schuld.) Overgangsmaatregelen zijn natuurlijk nodig.

Wat is uw idee omtrent deze problematiek?

Voor de duidelijkheid zie ik het terugdringen van de sociale zekerheid niet als een realistische optie behalve als de financiële nood van de staat onhoudbaar wordt. Dan hebben de ‘sociale’ krachten de keuze tussen barsten of buigen.

Marco