[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Ik zeg ook niet dat ik alles over 'leren' al gezegd heb he. We zitten nog altijd in de jungle. Aanvankelijk zal trouwens toeval een grote rol gespeeld hebben he, en daar haakt het mimetisme op in. Ook bij hedendaagse ontdekkingen speelt dat een grote rol: als je iets wil ontdekken, moet je de allergrootste voorgangers bestuderen, tegenstrijdigheden waarnemen en misschien heb je een heureka-moment als je brein plots een onverwachte verbinding legt.

Kijk, mimetisme is een niet-conceptueel reflexmatig na-apen. Dat is iets helemaal anders dan "leermeesters hun werken bestuderen".

Wat verder abstraheren betreft (waarover ik het dus nog moet hebben), moet je dat aanvankelijk niet overschatten he: ergens gaf Het Oosten hier aan dat de primitief niet eens een abstract concept van 'werktuig' kan ontwikkelen (al werd daar een politiek correcte draai aan gegeven).

"de primitief"

Wij hebben dezelfde conceptuele redeneringskracht als de homo sapiens van 30 000 jaar geleden he. Maar toen hadden we nog niet ontdekt hoe die redeneringskracht correct te gebruiken door de ontdekking van de wetenschappelijke methode (400 jaar geleden), en het logisch denken en redeneren (2000 jaar geleden) ; we hadden ook niet de mogelijkheid om te leren uit externe databanken (schrift). Dat maakte dat dat redeneervermogen niet juist getrained werd, en er dus maar op los fantaseerde: de basis van religie.

Echter, denken dat "de primitief" minder abstractievermogen had dan wij is van de pot gerukt. Zijn abstractievermogen was een ongeleid projectiel, dat wel.

"Iets nieuws" is echter vaak toeval, en wel degelijk bevorderd door imitatie (ik denk niet dat jij de speltheorie of het SIR-model of whatever zelf bedacht hebt)

Nog eens: dingen conceptueel leren is geen mimetisme.

Je zegt het zelf:

Het punt is dat het automatisch gebeurt.

terwijl iedereen weet dat conceptueel leren NIET automatisch gebeurt, en vaak een inspanning en concentratie vergt, en het afwegen van vele alternatieven, het voortdurend willen tegenspreken van uw leermeesters en dergelijke meer. Je leert iets als je een gevecht aangaat (een conceptueel gevecht) met de leermeester om hem onderuit te halen, en je verliest. Wanneer je helemaal niet meer weet hoe hem aan te vallen, wanneer je geen idee meer hebt om hem belachelijk te maken, en als je totaal niks meer kan inbrengen. DAN heb je iets van je leermeester geleerd.

Dat is iets helemaal anders dan reflexmatig glimlachen als je een geometrische figuur ziet die uw pre-processing herkennen als een gezicht dat glimlacht en die neuronen door overeenkomst gaan stimuleren.

Intern geweld? Ja. Bij ons natuurlijk sterk onderdrukt, maar ook bij ons heb je onderliggend een voortdurende slag om prestige die in de jungle geweld zou betekenen.

Ha, het geweld van de gewelddadige mens is nu al intern. Maar je gaat niet om de twee dagen op iemand springen om die aan stukken te bijten, toch ?

Denk je nu echt dat leeuwen die hun territorium afbakenen, veel minder "intern gewelddadig" zijn tegen indringers ?

Daarover gaat het dus niet, overigens is het mimetisme bij de hedendaagse mens gelaagd, daar zitten al culturele patronen overheen die dus in het grootste deel van de geschiedenis een collectieve unanieme sacrale code vormden waar je niet van kon afwijken. En nu is dat 'losser', maar meteen met het gevaar van entropie en op termijn terugval in geweld.

Dat zijn praatjes he. Je springt van neurologisch (en dus quasi reflexmatig, niet-conceptueel) mimetisme op conceptueel leren om toch maar elke evidente weerlegging te ontduiken, maar voor de rest blijf je het gebruiken om een totaal speculatieve theorie maar blijven als vaststaand te beschouwen.

Het religieuze is (behalve voor verschijnselen van trance en andere toestanden waar men het conceptueel denken heeft uitgeschakeld in altered states of mind) een conceptueel gebeuren dat maar weinig te maken heeft met imitatie reflexen. Het heeft te maken met verkeerde denkpatronen in een abstracte omgeving (alle religieuze concepten zijn totaal abstract), die aan heel sterke gevoelens van angst werden gekoppeld door rituele gedragingen, en die een psychologische barriere stellen om het te doorgronden voor wat het is: abstracte, zelfpropagerende lulkoek. Een "virus" van mensenbreinen dat zich van mensenbrein tot mensenbrein voortplant, voornamelijk op een moment dat mensenbreinen nog zwak gewapend zijn hiertoe: de kinderperiode.