[Der Wanderer]

Ik wil even opnieuw de aandacht vestigen op Hydroxychloroquine, het geneesmiddel dat tot dusver nog steeds niet getest is zoals het protocol van de voorstanders dit verlangt: in combinatie met zink en bij het prille begin van de symptomen.

In een interview bij 'De Nieuwe Wereld' wijst immunoloog Pierre Capel (die overigens niet gelooft in de waarschijnlijkheid van een goed werkend vaccin) op twee opmerkelijke gegevens:
- de aanpassing van de definitie van 'pandemie' waardoor Covid-19 in dezelfde categorie terechtkwam als Ebola, Anthrax etc.
- het verbod op de toediening van Hydroxychloroquine in de eerste lijn in Nederland (maar voor zover ik weet, is het in België niet anders).

Deze twee gegevens zouden zeer 'toevallig' de voorwaarden zijn voor de toelaatbaarheid van een fast track-procedure bij de productie van vaccins. Het moet dus gaan om een zeer dodelijk virus (althans totdat Covid-19 plots als 'pandemie' werd geduid) waarvoor geen andere doeltreffende behandeling bestaat (dat laatste wordt 'gegarandeerd' door het verbod).

Hydroxychloroquine is een volstrekt veilig middel dat wordt gebruikt door reuma-patiënten of preventief door reizigers in malariagebieden. Plots zou het zeer 'gevaarlijk' zijn. Natuurlijk zijn er wel bijwerkingen en risico's bij specifieke groepen patiënten, maar een huisarts dient er nu net voor om die patiënten te identificeren.

Wat is er aan de hand? Wil men toch per se vaccins verkopen, ook al door de ziekte zich zelfs niet aan een handelbare frequentie te laten verspreiden onder de bij voorkeur jonge en gezonde bevolking? Maar mocht het middel toch blijken te werken, wat duidelijk zou worden bij een haast risicoloze experimentele toepassing ter preventie (in het slechtste geval geeft het dan geen resultaat zoals zoveel andere maatregelen), is dat dan niet haast een misdaad?