Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door quercus
Ik ben hoegenaamd niet “paapsgezind”. Maar toch blijf ik er bij dat abortus neerkomt op het doden van een mens in wording. Om die reden aanvaard ik slechts abortus voor uitzonderlijke toestanden: verkrachting, bewezen ernstig gevaar voor de gezondheid van de vrouw, bewezen ernstige fysieke genetische aandoeningen van de foetus. Ik verwerp evenwel “comfort-abortussen”.
Ik ben het ook eens met de visie van Alice dat de verwekker ook zijn deel van de verantwoordelijkheid hoort te nemen in de fysieke en mentale opvoeding van het kind.
|
I.v.m. comfort-abortussen: dat is jouw mening enz. ik heb een andere. Het parlement is de beste, want de enige legitieme, scheidsrechter
I.v.m. de verantwoordelijkheid van de vader: die heeft hij inderdaad. Toch meestal. Daar zou - zeker in sommige omstandigheden - de staat veel meer moeten doen om de verlaten moeder en kind bij te staan, door de vader daartoe te dwingen. (Vande Lanotte nam destijds nog een initiatief, maar voor zover ik op de hoogte ben, schromelijk onvoldoende uitgewerkt).
(en ook: mentale opvoeding ligt moeilijk. Wat zou je doen met een papa die plots van religie verandert en zijn dan drie jarig kind wil opvoeden volgens de islam, terwijl de moeder dat niet wenst ...)