Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Wel, iemand moet die bedacht hebben he. Nogal wiedes. Kan uiteraard in stappen gegaan zijn. Maar ik begrijp zelfs niet dat je je daar vragen over stelt. Zoals elk verhaaltje, moet iemand het voor de eerste keer verteld hebben he, vermits 'verhaaltjes vertellen' een discreet fenomeen is. Je zit met een aftelbaar aantal mogelijkheden om verhaaltjes vertellen, er bestaat geen continuumshypothese. Dus is er ooit een "eerste verhaaltje" verteld. Dat is wiskundig onweerlegbaar. Elke discrete verzameling met een orde relatie op (de tijd hier) heeft minstens 1 kleinste element.
Er was dus een "eerste verhaaltjesverteller". Dat verhaaltje kan nadien (zal nadien) uiteraard aangepast worden door de herhalers ervan. En ja, stukje bij beetje zal dat tot een "code" komen. Hoe snel of hoe traag dat gegaan is, kan geen kat weten. Maar elke stap erin is door een persoon genomen, met zijn cognitieve functies op "inventiviteit" geschakeld natuurlijk.
|
Het is duidelijk dat jij je daar inderdaad nog geen vragen over hebt gesteld, anders zou je niet eender wat uit je duim beginnen zuigen. Om te beginnen gaat het ritueel al vooraf aan de mythe; wat je zegt, verklaart niet de universele patronen en symbolen; het is pure fantasie, letterlijk nergens op gestoeld, om te denken dat iemand eens iets ging 'vertellen' (het gaat natuurlijk terug op collectieve herinneringen waarbij je niet kan uitmaken wie het eerst 'iets zei'). De vraag is: herinneringen aan wat? Welke basis kan ook de patronen zelf verklaren en de samenhang tussen mythen, rituelen en taboes onderling. En dat is het zondebokmechanisme dat dan bovendien ook aansluit bij het 'logische' probleem van de blindheid van het automatische mimetisme dat de instinctieve dominantiepatronen zoals die bij dieren bestaan ondergraaft.