Politics.be - Los bericht bekijken

vanderzapig · 8 september 2020, 14:51

Hieronder een - volgens mij - nogal overtrokken reactie van Heidi De Pauw (Child Focus).
Ze vergelijkt het met sexting onder tieners, terwijl er hier eerder sprake lijkt te zijn van een veel ruimer porno-netwerk onder volwassenen. Het zou niet gaan om 3, maar wel 10 BV's. De vraag was niet óf dit ging uitlekken, maar wanneer.

De betrokkenen zijn allemaal prominenten verspreid over het Vlaamse medialandschap. En hun publieke façade is compleet tegengesteld aan wat ze achter de schermen uitspoken. Toch wat de 3 reeds gelekte personen betreft. Dit incident heeft daarom ook echte nieuwswaarde. Je kunt de grote publieke belangstelling ervoor niet zomaar afdoen als uitsluitend voyeurisme of leedvermaak.

Want er is deze vergelijking die velen maken:

Enerzijds worden enkele SMS'en van Bart De Pauw breed uitgesmeerd in de reguliere media. Iedereen mag uitgebreid aan het woord komen om hem genadeloos aan de schandpaal te nagelen. Nog vóór hij de kans heeft gekregen op een eerlijk proces. Laat staan een veroordeling.

Anderzijds werkt het handjevol grote mediagroepen onder één hoedje om het bestaan van het Whatsapp pornonetwerk van enkele van hun werknemers in de doofpot te stoppen. Hun namen worden verzwegen. Er wordt gemoraliseerd en gedreigd. Dat gebeurde trouwens niet wanneer ze berichtten over buitenlandse sterren met gelekte naaktfoto's.

Twee maten en twee gewichten?

______________________________

CEO Child Focus in vlammend betoog na gelekte naaktfoto’s van BV’s: “Dacht u dat ze voor u bedoeld waren?”

“Een naaktfoto van iemand anders doorsturen is niet onschuldig. Ook niet als het gaat om een BV. De gevolgen zijn soms desastreus.” Dat schrijft Heidi De Pauw, CEO van Child Focus, in een vlammend opiniestuk. Zij ziet dagelijks minderjarigen die hetzelfde meemaken. “Ze worden aan de schandpaal genageld, terwijl de echte schuldige de persoon is die de beelden deelt zonder toestemming.”

Al enkele dagen doen expliciete naaktbeelden van drie mannelijke BV’s de ronde, voornamelijk via WhatsApp. Het zorgde bij Heidi De Pauw voor verbazing en plaatsvervangende schaamte, zo schrijft ze. Maar dan niet tegenover de mannen die de beelden maakten, wel tegenover zij die ze hebben verspreid. “Heeft u ook zonder verpinken de beelden gedeeld? Wel, mag ik u eens iets vragen? Waarom? Dacht u dat deze beelden voor u bedoeld waren? Uiteraard niet! Waarom zou u andermans privébeelden, die in de eerste plaats al nooit bij u terecht hadden mogen komen, verder delen met anderen die er evenmin iets mee te maken hebben.”

Het thema ligt haar na aan het hart. Ze roept iedereen op om voortaan twee keer na te denken wanneer zulke beelden hun weg vinden naar hun smartphone of in hun mailbox. “Dit is geen onschuldig thema. Slachtoffers die op dergelijke manier bespot en publiek aan de schandpaal genageld worden, voelen zich vaak alleen en sluiten zich af, waardoor de gevolgen soms desastreus zijn. Op dagelijkse basis vecht Child Focus tegen deze vormen van online seksuele uitbuiting bij minderjarigen, en dan is het extra pijnlijk om vast te stellen dat onze pedagogische boodschappen blijkbaar ook nog heel wat volwassenen vreemd zijn.”

Preuts met de vinger wijzen is nergens voor nodig, schrijft De Pauw. Maar er eens hartelijk om lachen en de beelden verspreiden is al helemaal crimineel. “Wanneer naaktbeelden gelekt worden, kijkt iedereen naar het lichaam van de maker van de beelden als de schuldige, maar niets is minder waar. Het is de persoon die deze beelden besloot te delen met derden zonder toestemming, die in de fout gaat. Zwaar in de fout. Deze persoon pleegt zelfs een strafbaar feit. Maar daar denken we niet aan, met die vinger wijzen we niet. Zet u zichzelf eens in de schoenen van het slachtoffer.”

Lees hieronder het volledige opiniestuk:

Get a life. Naaktbeelden delen is vertrouwen schenden, ook bij BV’s.

De coronacijfers waren even in dalende lijn en het leek voor het eerst in lange tijd een rustig weekend te gaan worden. Maar Bredero had gelijk. Het kan, moest en zou verkeren. Nietsvermoedend open ik WhatsApp en stante pede viel mijn mond open van verbazing en plaatsvervangende schaamte. Verschillende WhatsApp-groepen stonden roodgloeiend, want er zouden naaktbeelden én zelfs meer rondgaan van enkele bekende Vlamingen.

Van een roodgloeiende WhatsApp naar een roodgloeiend aangezicht. Wat een schande. Het is 2020. Tweeduizendtwintig… en Vlaanderen ontploft omdat er een paar piemels van bekende mensen circuleren. Erger nog, velen zien het blijkbaar als hun morele plicht om die beelden met elkaar te gaan delen. Iedereen leek dermate plezier te beleven aan andermans seksualiteit, dat de gelekte beelden binnen de kortste keren in ieders inbox zouden belanden. Gegiechel en gegniffel alom.

Heeft u ook zonder verpinken de beelden gedeeld? Wel, mag ik u eens iets vragen? Waarom? Dacht u dat deze beelden voor u bedoeld waren? Uiteraard niet! Waarom zou u andermans privébeelden, die in de eerste plaats al nooit bij u terecht hadden mogen komen, verder delen met anderen die er evenmin iets mee te maken hebben? Vindt u dan niet dat dergelijke beelden tot de meest intieme levenssfeer behoren. Of is dat anders omdat het om bekende Vlamingen gaat? Sterker nog, hebben ze er dan zelf om gevraagd om op deze manier op menig smartphoneschermen terecht te komen? Ze hadden die beelden maar niet moeten maken, lijkt u wel te denken… Eigen schuld, dikke bult?

Bij Child Focus zien we dagelijks de gevolgen van dergelijke publieke beschaming en andere vormen van Victim Blaming bij minderjarigen. De replieken en opmerkingen in de trant van ‘ze hadden maar zo geen beelden moeten maken, dan hadden ze ook niet verspreid kunnen worden’ gaan volledig voorbij aan het èchte probleem, aan de èchte oorzaak van deze situaties : de grootst mogelijke vertrouwensbreuk die voor het slachtoffer bijzonder zwaar om dragen is. Wanneer naaktbeelden gelekt worden, kijkt iedereen naar het lichaam van de maker van de beelden als de schuldige, maar niets is minder waar. Het is de persoon die deze beelden besloot te delen met derden zonder toestemming, die in de fout gaat. Zwaar in de fout. Deze persoon pleegt zelfs een strafbaar feit. Maar daar denken we niet aan, met die vinger wijzen we niet. Zet u zichzelf eens in de schoenen van het slachtoffer. Voor hen is het verschrikkelijk om te weten dat dergelijke intieme beelden gezien worden door zoveel ogen waarvoor ze niet bestemd zijn. Voor hen is de wetenschap dat iemand hun vertrouwen zo zwaar beschaamde, erg zwaar om dragen. Slachtoffers gaan gebukt onder een enorm schaamtegevoel. Zij hebben hier niet om gevraagd. En toch worden zij met de vinger gewezen, toch krijgen zij de schuld. Nog een extra juk op hun schouders.

Dit is geen onschuldig thema. Slachtoffers die op dergelijke manier bespot en publiek aan de schandpaal genageld worden, voelen zich vaak alleen en sluiten zich af, waardoor de gevolgen soms desastreus zijn. Op dagelijkse basis vecht Child Focus tegen deze vormen van online seksuele uitbuiting bij minderjarigen, en dan is het extra pijnlijk om vast te stellen dat onze pedagogische boodschappen blijkbaar ook nog heel wat volwassenen vreemd zijn. We horen het zo vaak zeggen als het over fout gelopen sexting bij jongeren gaat : “de verdorven, oversekste jeugd van de tegenwoordig”. “In onze tijd deden wij dat niet hoor, zo’n foto’s van elkaar doorsturen”. Neen, dat deed u waarschijnlijk inderdaad niet. Want toen waren smartphones nog niet zo breed ingeburgerd. Maar u doet het vandaag wel. U stuurt deze beelden door, u deelt ze met vrienden, u maakt er grapjes en opmerkingen over. Als het over jongeren gaat, staat men zo vaak klaar met de belerende, terechtwijzende vinger. Steekt u vandaag op dezelfde manier de hand in eigen boezem?

Mag ik hopen dat we hier allemaal van leren? Dat we er in de toekomst voor zorgen dat intieme beelden ook tot de intieme levenssfeer blijven behoren. Dat mensen, jongeren èn volwassen het recht hebben om te bepalen met wie ze gedeeld worden. Bekende Vlamingen of niet. Zonder dat we daar preuts op reageren. En vooral, dat we allemaal beseffen dat respect voor andermans integriteit belangrijker is dan wat onnozel gegiechel. Dat je andermans beelden dus gewoon niet doorstuurt.

Heidi De Pauw

CEO Child Focus

Voor tips verwijzen we naar sexting.be
Door cka

8 september 2020, 14:51	#43
vanderzapig Europees Commissaris Geregistreerd: 15 juni 2013 Berichten: 7.546	Hieronder een - volgens mij - nogal overtrokken reactie van Heidi De Pauw (Child Focus). Ze vergelijkt het met sexting onder tieners, terwijl er hier eerder sprake lijkt te zijn van een veel ruimer porno-netwerk onder volwassenen. Het zou niet gaan om 3, maar wel 10 BV's. De vraag was niet óf dit ging uitlekken, maar wanneer. De betrokkenen zijn allemaal prominenten verspreid over het Vlaamse medialandschap. En hun publieke façade is compleet tegengesteld aan wat ze achter de schermen uitspoken. Toch wat de 3 reeds gelekte personen betreft. Dit incident heeft daarom ook echte nieuwswaarde. Je kunt de grote publieke belangstelling ervoor niet zomaar afdoen als uitsluitend voyeurisme of leedvermaak. Want er is deze vergelijking die velen maken: Enerzijds worden enkele SMS'en van Bart De Pauw breed uitgesmeerd in de reguliere media. Iedereen mag uitgebreid aan het woord komen om hem genadeloos aan de schandpaal te nagelen. Nog vóór hij de kans heeft gekregen op een eerlijk proces. Laat staan een veroordeling. Anderzijds werkt het handjevol grote mediagroepen onder één hoedje om het bestaan van het Whatsapp pornonetwerk van enkele van hun werknemers in de doofpot te stoppen. Hun namen worden verzwegen. Er wordt gemoraliseerd en gedreigd. Dat gebeurde trouwens niet wanneer ze berichtten over buitenlandse sterren met gelekte naaktfoto's. Twee maten en twee gewichten? ______________________________ CEO Child Focus in vlammend betoog na gelekte naaktfoto’s van BV’s: “Dacht u dat ze voor u bedoeld waren?” “Een naaktfoto van iemand anders doorsturen is niet onschuldig. Ook niet als het gaat om een BV. De gevolgen zijn soms desastreus.” Dat schrijft Heidi De Pauw, CEO van Child Focus, in een vlammend opiniestuk. Zij ziet dagelijks minderjarigen die hetzelfde meemaken. “Ze worden aan de schandpaal genageld, terwijl de echte schuldige de persoon is die de beelden deelt zonder toestemming.” Al enkele dagen doen expliciete naaktbeelden van drie mannelijke BV’s de ronde, voornamelijk via WhatsApp. Het zorgde bij Heidi De Pauw voor verbazing en plaatsvervangende schaamte, zo schrijft ze. Maar dan niet tegenover de mannen die de beelden maakten, wel tegenover zij die ze hebben verspreid. “Heeft u ook zonder verpinken de beelden gedeeld? Wel, mag ik u eens iets vragen? Waarom? Dacht u dat deze beelden voor u bedoeld waren? Uiteraard niet! Waarom zou u andermans privébeelden, die in de eerste plaats al nooit bij u terecht hadden mogen komen, verder delen met anderen die er evenmin iets mee te maken hebben.” Het thema ligt haar na aan het hart. Ze roept iedereen op om voortaan twee keer na te denken wanneer zulke beelden hun weg vinden naar hun smartphone of in hun mailbox. “Dit is geen onschuldig thema. Slachtoffers die op dergelijke manier bespot en publiek aan de schandpaal genageld worden, voelen zich vaak alleen en sluiten zich af, waardoor de gevolgen soms desastreus zijn. Op dagelijkse basis vecht Child Focus tegen deze vormen van online seksuele uitbuiting bij minderjarigen, en dan is het extra pijnlijk om vast te stellen dat onze pedagogische boodschappen blijkbaar ook nog heel wat volwassenen vreemd zijn.” Preuts met de vinger wijzen is nergens voor nodig, schrijft De Pauw. Maar er eens hartelijk om lachen en de beelden verspreiden is al helemaal crimineel. “Wanneer naaktbeelden gelekt worden, kijkt iedereen naar het lichaam van de maker van de beelden als de schuldige, maar niets is minder waar. Het is de persoon die deze beelden besloot te delen met derden zonder toestemming, die in de fout gaat. Zwaar in de fout. Deze persoon pleegt zelfs een strafbaar feit. Maar daar denken we niet aan, met die vinger wijzen we niet. Zet u zichzelf eens in de schoenen van het slachtoffer.” Lees hieronder het volledige opiniestuk: Get a life. Naaktbeelden delen is vertrouwen schenden, ook bij BV’s. De coronacijfers waren even in dalende lijn en het leek voor het eerst in lange tijd een rustig weekend te gaan worden. Maar Bredero had gelijk. Het kan, moest en zou verkeren. Nietsvermoedend open ik WhatsApp en stante pede viel mijn mond open van verbazing en plaatsvervangende schaamte. Verschillende WhatsApp-groepen stonden roodgloeiend, want er zouden naaktbeelden én zelfs meer rondgaan van enkele bekende Vlamingen. Van een roodgloeiende WhatsApp naar een roodgloeiend aangezicht. Wat een schande. Het is 2020. Tweeduizendtwintig… en Vlaanderen ontploft omdat er een paar piemels van bekende mensen circuleren. Erger nog, velen zien het blijkbaar als hun morele plicht om die beelden met elkaar te gaan delen. Iedereen leek dermate plezier te beleven aan andermans seksualiteit, dat de gelekte beelden binnen de kortste keren in ieders inbox zouden belanden. Gegiechel en gegniffel alom. Heeft u ook zonder verpinken de beelden gedeeld? Wel, mag ik u eens iets vragen? Waarom? Dacht u dat deze beelden voor u bedoeld waren? Uiteraard niet! Waarom zou u andermans privébeelden, die in de eerste plaats al nooit bij u terecht hadden mogen komen, verder delen met anderen die er evenmin iets mee te maken hebben? Vindt u dan niet dat dergelijke beelden tot de meest intieme levenssfeer behoren. Of is dat anders omdat het om bekende Vlamingen gaat? Sterker nog, hebben ze er dan zelf om gevraagd om op deze manier op menig smartphoneschermen terecht te komen? Ze hadden die beelden maar niet moeten maken, lijkt u wel te denken… Eigen schuld, dikke bult? Bij Child Focus zien we dagelijks de gevolgen van dergelijke publieke beschaming en andere vormen van Victim Blaming bij minderjarigen. De replieken en opmerkingen in de trant van ‘ze hadden maar zo geen beelden moeten maken, dan hadden ze ook niet verspreid kunnen worden’ gaan volledig voorbij aan het èchte probleem, aan de èchte oorzaak van deze situaties : de grootst mogelijke vertrouwensbreuk die voor het slachtoffer bijzonder zwaar om dragen is. Wanneer naaktbeelden gelekt worden, kijkt iedereen naar het lichaam van de maker van de beelden als de schuldige, maar niets is minder waar. Het is de persoon die deze beelden besloot te delen met derden zonder toestemming, die in de fout gaat. Zwaar in de fout. Deze persoon pleegt zelfs een strafbaar feit. Maar daar denken we niet aan, met die vinger wijzen we niet. Zet u zichzelf eens in de schoenen van het slachtoffer. Voor hen is het verschrikkelijk om te weten dat dergelijke intieme beelden gezien worden door zoveel ogen waarvoor ze niet bestemd zijn. Voor hen is de wetenschap dat iemand hun vertrouwen zo zwaar beschaamde, erg zwaar om dragen. Slachtoffers gaan gebukt onder een enorm schaamtegevoel. Zij hebben hier niet om gevraagd. En toch worden zij met de vinger gewezen, toch krijgen zij de schuld. Nog een extra juk op hun schouders. Dit is geen onschuldig thema. Slachtoffers die op dergelijke manier bespot en publiek aan de schandpaal genageld worden, voelen zich vaak alleen en sluiten zich af, waardoor de gevolgen soms desastreus zijn. Op dagelijkse basis vecht Child Focus tegen deze vormen van online seksuele uitbuiting bij minderjarigen, en dan is het extra pijnlijk om vast te stellen dat onze pedagogische boodschappen blijkbaar ook nog heel wat volwassenen vreemd zijn. We horen het zo vaak zeggen als het over fout gelopen sexting bij jongeren gaat : “de verdorven, oversekste jeugd van de tegenwoordig”. “In onze tijd deden wij dat niet hoor, zo’n foto’s van elkaar doorsturen”. Neen, dat deed u waarschijnlijk inderdaad niet. Want toen waren smartphones nog niet zo breed ingeburgerd. Maar u doet het vandaag wel. U stuurt deze beelden door, u deelt ze met vrienden, u maakt er grapjes en opmerkingen over. Als het over jongeren gaat, staat men zo vaak klaar met de belerende, terechtwijzende vinger. Steekt u vandaag op dezelfde manier de hand in eigen boezem? Mag ik hopen dat we hier allemaal van leren? Dat we er in de toekomst voor zorgen dat intieme beelden ook tot de intieme levenssfeer blijven behoren. Dat mensen, jongeren èn volwassen het recht hebben om te bepalen met wie ze gedeeld worden. Bekende Vlamingen of niet. Zonder dat we daar preuts op reageren. En vooral, dat we allemaal beseffen dat respect voor andermans integriteit belangrijker is dan wat onnozel gegiechel. Dat je andermans beelden dus gewoon niet doorstuurt. Heidi De Pauw CEO Child Focus Voor tips verwijzen we naar sexting.be Door cka Laatst gewijzigd door vanderzapig : 8 september 2020 om 15:04.