Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster
Wat was dat zingen toch plezant tijdens de schoolreizen!
Dikwijls waren het van die liedjes die met elke strofe langer worden. In de middelbare heb ik dus heel dikwijls "potteke met vet" gezongen. We hadden lol als we bij het 12de couplet zongen :
Wie hèt dat potteke potteke potteke potteke potteke potteke potteke potteke potteke potteke potteke potteke vet al oep de toafel gezet! Tararaboem!
In de lagere zongen we : Eén, één, één is één ... Godsdienstig geïnspireerd maar een goed geheugensteuntje voor de godsdienstlessen en eigenlijk ook een goede geheugentraining in het algemeen en bovendien heel plezant om te zingen! We hadden er veel adem bij nodig  |
Was dat niet: één, één, één is één.
Ene God alleen, éne zaligmaker en anders geen?
En dan ging het verder: Twee, twee, twee is twee.
Twee stenen tafels ...................enz.