[Steerse]

Geachte professor Storme,

Mijn vraag spruit voort uit uw uitspraak dat u het bijna een morele plicht vond om voor het Vlaams Blok te stemmen na het arrest van het Gentse hof.
Ik was zelf allesbehalve gelukkig met dat arrest omdat ik vertrouwen stel in vrije debatten, maar ik zie niet in waarom ik daarom moreel verplicht zou zijn om te stemmen op een partij waarmee ik het ten gronde helemaal niet eens ben. (Vraagje in voetnoot: Zou u mutatis mutandis dezelfde uitspraak gedaan hebben indien de communistische partij op gelijkaardige gronden veroordeeld zou worden?)

Daarom deze zeer concrete vraag:
Is vrijheid van meningsuiting volgens u een absoluut moreel principe of is vrijheid van meningsuiting eerder iets functioneels.
Ik verklaar mij nader:

a) Betekent vrije meningsuiting volgens u dat elke meningsuiting hoe onnozel ze ook moge zijn respectabel is?

b) Of is vrije meningsuiting een soort instrument ter bepaling van welke mening de meest “juiste” is, waarbij we ervan uitgaan dat “domme” meningen sneuvelen in een vrij debat, terwijl de “juiste” meningen het debat overleven en blijven bestaan.

Dit laatste past in de geest van het Nationaal Congres van België dat de Belgische Grondwet schreef:
« … il faut laisser toutes les opinions, toutes les doctrines librement se produire, il faut les laisser se débattre et s’entre-choquer entre elles, celles qui sont de verre se briseront, celles qui sont de ferre persisteront et la vérité finira par l'emporter par sa propre force. »

De tweede stelling ziet vrijheid van meningsuiting in wezen als iets functioneels. Ik concretiseer dit adhv een voorbeeld. Men kan er van uitgaan dat de beste manier om een domme mening zoals negationisme de kop in te drukken een vrij debat is waarbij de negationisten al hun argumenten naar voor brengen en de niet-negationisten contra-argumenten brengen, in de veronderstelling dat na het vrij debat iedereen zal ingezien hebben waarom negationisme dom is.

De achterliggende redenering van het concept vrije mennigsuiting als iets functioneels, veronderstelt dat er wel degelijk domme en idiote meningen bestaan, die bestreden moeten worden en ziet vrijheid van meningsuiting eerder als een methode dan als een moreel principe.

Aanvullende vraag hierbij is:
Als vrije meningsuiting iets functioneels is ipv een absoluut moreel principe, waarom is het dan per definitie immoreel om domme en idiote meningen te bestrijden met een andere methode (bv. met een verbod van manifest domme en schadelijke meningsuitingen) als vastgesteld wordt dat het vrij debat in een aantal welbepaalde gevallen faalt?