Erfelijk leiderschap en demokratie zijn elkaars tegenpolen. Strikt genomen kan dat niet samengaan. Je zou dan ook kort door de bocht kunnen denken: afschaffen, die handel.
Maar, je komt er niet onderuit dat een samenleving blijkbaar ergens nood schijnt te hebben aan een beetje bloed-en-bodem: het oude feodale grondbezit van vader op zoon. Onbegrijpelijk, maar we zitten ermee.
Voor een stuk zijn we tot een compromis gekomen, althans in die landen waar die hele zaak herleid wordt tot een protokolair gedoe, folklore zonder enige macht. Kunnen we mee leven, zolang er inderdaad van geen macht sprake is, en zolang die "vorst" (onder welke naam dan ook) in het volk zélf zijn roots heeft, of er zich ondubbelzinnig in heeft opgelost. Aan geen van beide voorwaarden is in België voldaan. Aan de eerste niet als we Filips de Taaie bezighoren, aan het tweede niet omdat dit een drievoudige Nederlands/Frans/Duitse schizofrenie betekent (iets waar je met enig fatsoen geen mens toe kan veplichten).
Kortom, voor mij hoeft het niet. En als het dan toch moet, dan word ik Orangist.
__________________
Heer, laat het Prinsenvolk der oude Nederlanden niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande;
Maak dat uit d’oude bron nieuw leven nogmaals vloeit, schenk ons de taaie kracht om fier, vol vroom vertrouwen,
Met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen, tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit.
|