[Truder]

Huisslavernij komt niet alleen voor bij de islamitische elite van de superrijken die in het westen wonen, niet alleen bij diplomaten of ambassadeurs, maar ook bij de gegoede middenklasse. Een tragisch voorbeeld daarvan is de Marokkaanse schrijver Tahar Ben Jelloun, die sinds 1971 in Parijs woont. Zijn boeken zijn dikwijls parels van vertelkunst, al moet men natuurlijk wennen aan de Arabische verteltrant, waarin realiteit en fantasie soms zonder duidelijke scheidingslijn in elkaar overvloeien. Maar boeken als ‘Gewijde nacht’, ’Zoon van haar Vader’ en ‘Een verblindende afwezigheid van licht’ zijn het lezen meer dan waard.

Tahar Ben Jelloun heeft echter ook een klein werkje geschreven met de veelzeggende titel ‘Het racisme verklaard voor mijn dochter’. Daarin laat zijn zin voor nuancering en psychologische diepgang hem nu en dan in de steek: hij herkauwt volkomen kritiekloos alle politiek correcte dogma’s. Tahar Ben Jelloun staat bekend als een verlichte, moderne intellectueel. Maar ook hij kan zich niet losmaken van de middeleeuwse kant van de islam: er ontstond een klein schandaal toen bleek dat ook hij er een huisslavinnetje op nahield. Dat inspireerde een sarcastische commentaarschrijver tot een stukje met de titel: ‘De slavernij verklaard voor mijn dochter’. Het is in vele opzichten symbolisch. Voor de hypocrisie van het politiek correcte discours dat dikwijls opzettelijk blind blijft voor de misbruiken en de schendingen van de mensenrechten in islamitische of Afrikaanse middens: huisslavernij, gedwongen huwelijken, eremoorden, besnijdenis van meisjes. En ook voor de gespletenheid van vele moslims in de westerse wereld, die naast hun moderne westerse persoonlijkheid er dikwijls nog een middeleeuwse gebruiken op na houden.