Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door edwinp
Niemand heeft het over het laten creveren van
Niemand heeft het over het stoppen van alle maatregelingen
Maar het maatschappelijk leven van miljoenen volledig stil leggen om het leven van 1000 ouderen & risicopatienten 'mogelijks' te kunnen verlengen ?
|
In de eerste peroide werd heel de maatschappij stil gelegd.
Zelfs het basis recht om op een bankje te zitten werd ontnomen.
Maar met de huidige maatregelen word het sociale leven enkel teruggeschoeft tot een combinatie van het moderne technische sociale leven en het sociale leven van de jaren 20 en 30 van vorige eeuw, met uitzondering van het drankgelegenheidsleven.
Binnen de medische en zorgsector liggen de zaken anders.
In België zijn de politieke bevoegdheden over die sectoren te verdeeld om deftige maatregelen te kunnen nemen.
Daarnaast is die verdeeldheid van bevoegdheden een dekmantel om verantwoordelijkheden te kunnen doorschuiven.
Want hoewel de ziekenhuizen onder federale bevoegdheid zitten, heeft de federale regering niet het recht om de medische dienst van de krijgsmacht in te zetten zonder vraag van de plaatselijke burgemeester en provincie-gouverneur.
Om een bestaand gebouw om te vormen tot een noodhospitaal ( federale bevoegdheid) heeft de minister van volksgezondheid het akkoord van de federale minister van binnenlandse zaken, de federale minster van infrastuctuur en de goedkeuring van de plaatselijke gewestelijke regering nodig.
Word dit gedaan door de krijgsmacht, dan zijn daar nog eens de goedkeuring van de federale minister van defensie, de plaatselijke gouverneur en de plaatselijke burgemeester nodig.
Maar al bij al, is er slechts 1 ding dat ieder levendwezen op aarde moet, en dat is sterven.
En dan rijst de vraag hoeveel is het ons waard om dat sterven van een oude hulpbehoevende zieke en verzwakte ons onbekende personen uit te stellen.
Voor een persoon van 65 heeft veel over om het leven van zijn 90 jarige demente zieke en verzwakte moeder te rekken, die betaald daar zelfs ingehuurde krachten voor.
Maar hoeveel is het leven van die 90 jarige waard voor die 65 jarige zijn 35 jarige buurman?
Hecht die 35 jarige meer of minder belang aan de bewegingsvrijheid, ontwikkelingsmogelijkheden en de opleiding van zijn 14 jarige dochter dan aan het leven van de 90 jarige moeder van zijn buurman?
Voor de 35 jarige buurman is zijn 14 jarige dochter immers de toekomst en de buurman zijn 90 jarige moeder het verleden.
De 90 jarige moeder van zijn buurman behoord immers tot de generatie van zijn grootmoeder en die is misschien al 10 jaar geleden overleden.