[marie daenen]

En daar het zo'n enorme boterham is die vele mensen afschrikt wil ik er wel bepaalde belangrijke bijdragen uit halen... Vergeet niet, ze staan niet altijd volledig op zichzelf...

Het kan u verwonderen, maar postmoderne professoren kijken niet zozeer naar de realiteit maar naar de perceptie die wij mensen van die realiteit hebben. Ze vinden ook ons oordeel over die realiteit belangrijk: is ze goed of slecht? Want ze denken dat we de realiteit kunnen veranderen of omvormen naar onze wensen. Ze delen deze instelling vandaag met een groot stuk van de maatschappij, en wel met de meest mondige groep.
Eigenlijk komt dat neer op een subjectivering van de realiteit: er zijn tegenwoordig zoveel realiteiten als er observerende subjecten zijn. Hier zit een ernstig cultuurfilosofisch probleem.

Iedere cultuurfase heeft haar eigen pathologische aberratie. Als die haar destructieve werking ontvouwt, is dat vaak de oorzaak die de ontwikkeling start naar de volgende cultuurfase, die dan… ook weer haar eigen aberratie zal vertonen.

De ziekelijke afwijking binnen het mythisch denken was de magie. Hoewel het mythisch denken ondertussen door de ontologische fase afgelost (of liever: van de voorgrond verdrongen) is, en die dan weer door de functionele, is de magie nog altijd springlevend, zoals in ons recent artikel aangetoond. In het geval dat we hier behandelen is het de afwijking van de ontologische fase: het substantialisme, die we voor ons zien. Het substantialisme blaast het belang van het begrip zodanig op dat het op de duur de ruimte van heel het object inneemt. Het lijkt dan alsof het begrip de substantie zelf is, en dat laatste gaan we ook geloven. Het begrip kunnen we manipuleren, en we beelden ons in daardoor ook in het achterliggende object te kunnen sturen.

Precies dat doen de postmodernisten met de realiteit: substantialisme dus, magie op een hoger niveau.

Wat de postmoderne intellectueel dus doet is het begrip realiteit opzuigen, er bezit van nemen en het zo manipuleren dat hij daardoor macht over de wereld verwerft. Als ik zo rondom me kijk kan ik enkel zeggen: operatie volledig geslaagd!

Alles, ook de wetenschap, is tegenwoordig subjectief – beweren ze dus. Maar subjectieve wetenschap kan niet bestaan! Toch wel, zeggen de postmodernisten: alle wetenschap is subjectief, want er zijn veel realiteiten en waarheden.

Misschien dat u nu zelf verder wil lezen...