Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Het is dan ook gelijklopend, maar straffen is strategischer dan wraak. Straffen dient om schrik bij de andere te veroorzaken, en die als dusdanig zijn eigen strijdpotentieel te onderschatten, waardoor je een gunstiger "deal" kan bekomen bij zijn onderwerping aan uw wil. Wraak doet eigenlijk hetzelfde, maar is voor een groter deel gewoon eigen bevrediging - niettemin is openbaar gemaakte wraak ook een manier om anderen den duvel op het lijf te jagen he.
Zuivere wraak is anoniem natuurlijk ; dan is er zo goed als geen strategisch "straf" effect bij, het is pure eigen jouissance, zoals chocotaart eten.
Maar getoonde wraak als gevolg van een misstap van een vijand is zo goed als identiek aan straf.
|
En toch bestond er tot in de negentiende eeuw zoiets als het duel etc.
Je gaat trouwens zien dat in primitieve gemeenschappen men vaak de link tussen 'daad' en 'straf' net wat verdoezelt, om de symmetrie van een mogelijke wraakcyclus te vermijden. In zekere zin is dat ook bij straf het geval als er daar 'centraal gezag' voor nodig is maar dan komen we terug bij het punt dat daar gedurende het grootste deel van de geschiedenis een religieuze omkadering mee verbonden was en dat dat afbrokkelt als die omkadering wegvalt zonder door iets hogers dan 'strategie' te worden vervangen.