Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Voltian
Nee inderdaad, anders zou je het standpunt niet innemen.
|
Goed
Maar ik kan natuurlijk fouten maken.
Uw argument was een markt equivalent. Maar ik gaf U aan dat het niet werkt zoals een markt. In een markt kan elke speler zijn waar aanbieden, en is elke speler gedwongen om zijn contract te honoreren. Bedrog wordt bestraft, en niet alleen door weg te blijven. Men zal gedwongen worden om terug te betalen.
In de politiek kan men zijn waar niet noodzakelijk aanbieden. De meerderheid moet U gekocht hebben, of uw waar wordt niet aan de man gebracht. Je kan dus niet "klein beginnen". Je moet direct winnen, en zolang je niet gewonnen hebt, kent men de waarde van uw waar niet. Dat is helemaal niet zo in een vrije markt, waar je eerst een heel klein stel klanten kan hebben die kunnen getuigen van de tevredenheid van uw waar. In de politiek kan je geen klein aantal kiezers hebben die nadien tevreden zijn over uw bestuursdaden, want die zullen er niet zijn met een klein aantal kiezers.
Daar waar je wel gelijk hebt, is dat er ergens een "marktprijs van voldoende corruptie voor een mandaat" is. Wie het te bont maakt, vliegt inderdaad uit de markt, omdat anderen zich tevreden stellen met een kleinere corruptie prijs.
Dus ja, er is wel een beetje marktwerking zoals je het voorstelt. Er is een "juiste hoeveelheid corruptie die een mandaat waard is". Dat was mijn punt: beneden die hoeveelheid corruptie is een mandaat de moeite niet waard. Maar wie te gulzig is, zal maar 1 keer een mandaat kunnen hebben. En de vraag is of dat idioot is. Wat is het slimste: 10 mandaten met telkens de marktprijs van corruptie, of 1 mandaat waar je 100 keer meer kan scharrelen, ook al ben je nadien niet meer verkozen ? Ik denk dat het evenwicht tussen "maximale zij het eenmalige corruptie" en de "marktprijs voor een gezapige corruptie die U een ganse politieke carriere kan bezorgen" min of meer de hoeveelheid normale te verwachten politieke corruptie oplevert.