Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Voltian
Ken je de Braess paradox?
Ziedaar een voorbeeld van een "samenleving" met altruisten die tot een globaal betere situatie zou leiden dan een collectief van egoisten of egoisten en altruisiten.
|
Kende het woord niet, gegoogled, en ja, doet denken aan pruning in een neuraal netwerk... .maar wat heeft dat nu met altruisten te maken ??
Citaat:
Bij deze is dus aangetoond dat deze stelling/uitgangspunt/postulaat...
|
Nee, helemaal niet he. Altruisten zijn bij definitie entiteiten waar hun eigen geluksfunctie gewoon gelijk is aan de hoeveelheid geluk die ze aan andere entiteiten kunnen veroorzaken. Hiervoor moeten zij dus andere entiteiten tegenkomen voor wie het hoegenaamd mogelijk is om iets te doen voor hen dat hen gelukkig maakt. Maar een altruist staat niet open om zelf plezier gedaan te worden he. Daar beleeft die geen plezier aan. Hij beleeft enkel maar plezier aan "plezier doen", en een altruist kan je nooit plezier doen. Een altruist kan dus nooit gelukkig zijn in een omgeving van altruisten.
Ik denk dat je dat waterdichte bewijs niet gesnapt hebt, anders zou je het niet proberen met analogieen te ontkrachten.
Geluk(A) = toename van geluk(B) door toedoen van A.
Geluk(B) = toename van geluk(A) door toedoen van B.
Zoals we zien kan A niks doen VOOR B dat geluk(B) laat toenemen, want het enige wat geluk(B) laat toenemen zijn daden van B zelf, niet dingen van A. Hierdoor is dus geluk(A) nul.
Uit symmetrie, is geluk(B) ook nul.