Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster
Q en a heb ik nooit als probleem ondervonden. Wie van in het begin met 10 vingers heeft leren typen, heeft even weinig moeite om met de pinken te typen als met de andere vingers. Of komt dat doordat mensen van mijn generatie nog op een mechanische machine leerden typen? Op die machines moest kracht gezet worden en ik veronderstel dat daardoor de pinken ook sterker werden.
Tegenwoordig is een aanslag een zacht beroeren van een toets, vroeger was het soms echt trommelen 
ç staat gewoon bovenaan op het azerty-klavier. Geen enkel probleem. Wel natuurlijk als die als hoofdletter getypt moet worden, maar hoe dikwijls gebeurt dat? Bovendien wordt in hoffelijke en zakelijke taal cela gebruikt, niet ça. |
Ik bedoelde dat het gemakkelijker is om é, è , ç of ?* te typen dan om de cijfers te typen. Om de cijfers te typen moet men immers SHIFT toepassen.
Zonder shift is het é, met shift is het 2.
Zonder shift is het è, et shift is het 7.
Zonder shift is het ç, met shift is het 9.
Zonder shift is het ?*, met shift is het 0.
é, è, ç en ?* kosten dus minder moeite dan 2, 7, 9 en 0. Dat is logisch voor een Franse tekst, maar minder voor een Nederlandse of Engelse tekst. Wij gaan immers vaker een cijfer gebruiken dan een ç of een ?*.
Er zijn meer Franse woorden met ç dan enkel ça. Garçon bijvoorbeeld. Of façonner.