Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Weyland
Eigenlijk zeg ik met moeite je/jou (ook al schrijf ik het gemakkelijker). Ik begrijp uw houding hoor. Nu, dit betreft een persoonlijk voornaamwoord.
In een zeker opzicht zou men ook niet te star moeten optreden met taal. Het is soms moeilijk een balans erin te vinden.
Zelf herinner ik op het programma Blokken een deelnemer met die studeerde in Amsterdam. Die jongeman zei "Waar ik studeer moet een Vlaming oppassen met woorden als 'amai' of 'allez', want daar wordt mee gelachen." Ik vind de onzekerheid daar echt van af druipen. Soms gaat het ook voor mij veel te ver, en gij(!) hebt zeker een punt met deze klacht.
|
Het laatste dan hierover.
Taal is een levend iets. Natuurlijk. Het leeft, woorden veranderen, blijven, verdwijnen en nieuwe woorden komen constant de taalrangen vervoegen. Bij om het even welke taal is dit het geval.
Maar dat impliceert niet dat men zijn eigen taaleigen, dat een waar cultuurgoed is, moet verkwanselen aan een andere gelijkaardige taal. Daar waak ik voor en daar pas ik voor. Ik zeg dit als Nederlandstalige en Vlaamse Belg. En dit heeft niets met politiek, of zgn. 'hollanderhaat' te maken.