[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Nu geef je dus een juiste weergave.
De missie-werk gebeurde niet op grote schaal, -50 voorgangers voor heel het gebied van de VOC, en werd door de VOC niet gesteund.
De WIC en VOC dreven immers slavenhandel, want in de Calvinistische Noordelijke Nederlanden als immorel werd beschouwd.
Daarnaast waren er pauselijke decreten die verboden om Christenen als slaven te verhandelen of te houden.
De WIC en VOC slavenhandelaars gebruikte zelfs het Bijbelboek Genesis 9 om hun handel te rechtvaardigen.
Het was pas in 1814 dat de slavenhandel en het houden van slaven in de Nederlanden werd verboden.
Pas in 1910 werd het houden van slaven in alle Nederlandse kolonies verboden.
Er waren er in vestigingen onder VOC-bewind naar schatting 75.500 slaven, tegen 64.000 slaven in gebieden onder WIC-bewind.
Beide bedrijven hadden dus helemaal geen baat bij missiewerk, integendeel het was een hinder in hun handel.

Het is natuurlik grote onzin dat slavenhandel alleen een zaak was van protestanten en niet van katholieken of andere godsdiensten.

citaatWiki:

De Arabische slavenhandel was de handel in slaven in het Midden-Oosten en Noord- en Oost-Afrika, voornamelijk tussen 650 en 1900. Het grootste deel van die handel betrof zwarte Afrikanen, de Zanj met een Bantoe achtergrond, maar ook blanken uit West-Europa en Zuid-Europa werden als slaaf verhandeld door onder meer Barbarijse zeerovers. Daarnaast werden er grote aantallen Slaven uit Oost-Europa verhandeld, de zogenaamde Saqaliba.

De zwarte slaven waren voornamelijk Bantoe en kwamen vooral uit Oost-Afrika langs de Swahili kust en werden door Arabische handelaren door de Sahara en over de Rode Zee en de Indische Oceaan naar het Midden-Oosten vervoerd.

Slavernij in het Ottomaanse Rijk vormde een legaal en belangrijk onderdeel van zowel de economie als de samenleving van het Rijk. In Constantinopel, de hoofdstad van het Rijk, bestond de bevolking van 1609 voor ongeveer een vijfde uit slaven. De slavernij van volkeren uit de Kaukasus werd in het begin van de 19e eeuw verboden, maar slaven uit andere bevolkingsgroepen bleven langer toegestaan. Zelfs na verschillende pogingen om de slavernij in de 19e eeuw af te schaffen, bleef de praktijk tot in de vroege 20e eeuw nagenoeg onaangedaan voortduren. Nog in 1908 werden er vrouwelijke slaven verkocht in het Ottomaanse Rijk. Seksuele exploitatie van deze vrouwen bleef gedurende de hele geschiedenis een centraal onderdeel van het Ottomaanse slavensysteem.

De trans-Atlantische slavenhandel bracht vooral zwarte Afrikanen naar Noord- en Zuid-Amerika. In Afrika werden de slaven aangeboden door lokale zwarte leiders die onder meer slaven maakten in verschillende oorlogen. In plaats van deze slaven zich dood te laten werken, ceremonieel te doden of aan Arabische handelaren te verkopen zoals voorheen, bleek het lucratiever om hen aan de Europeanen te verkopen.[33] Zo werden vanuit Elmina in Ghana 2000 slaven per jaar naar het Amerikaanse continent verscheept. Daar werden zij op plantages tewerkgesteld. Hoewel slavenhandel in Afrika al bestond voordat de Europeanen zich hierin mengden, was de schaal waarop dit plaatsvond daarna aanmerkelijk groter. Waar de eerdere aantallen niet onaanzienlijk waren, was de demografische invloed beperkt en veranderden samenlevingen er niet wezenlijk door.