Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Tuurlijk, maar dat is als je dat als een literair werk beschouwd, en zou mag het uiteraard ook beschouwd worden. Als basis voor een dogmatisch denksysteem daarentegen, nl. de "religie" is het gewoon BS, want dan moet je dat natuurlijk letterlijk nemen. Dan is er echt een hof van Eden geweest waar een kwiebus ploef verscheen, en waar op zijn Rambo's een rib werd uitgerukt die uitgroeide tot een vrouw en zo voort. Als je dat namelijk niet letterlijk neemt, dan is die god daarin ook niet letterlijk, en is dat gewoon een litterair meesterwerk, zoals bijvoorbeeld de werken van Tolkien of zo. Dat is ook heel inspirerend, al dan niet vermakelijk, maar geen kat denkt dat die Elfen echt bestaan natuurlijk, en gaan mensen scheef bekijken of op de brandstapel zetten die een twijfel hebben over die Elfen of die Gandalf maar een zeveraar vinden. Want dan moet je alles daarin letterlijk nemen, en dan bots je op klinkklare onzin, maar vooral: dan bots je op de cirkelredenering die ik aangaf: de enige reden om dat allemaal zo heilig te vinden en dat letterlijk te nemen, is gebaseerd op de inhoud zelf die van zichzelf zegt dat-ie heilig is he.
|
Wel ja, daar ben ik niet voor natuurlijk. Dat heb je nog meer uitgesproken bij de Koran.
Los daarvan: de hoogste rationaliteit is eveneens in zekere zin een maximaal omvattende 'cirkelredenering' die wel alle gegevens én alle concurrerende visies kan 'plaatsen' maar zelf niet door iets anders dan zichzelf geplaatst kan worden (noch door loutere verwijzing naar particulariteiten alleen aannemelijk wordt: das Wahre ist das Ganze, en het Ganze wordt mede door de theorie zelf tot stand gebracht aangezien de mens die anders 'ziet' net als de wereld die hij van daaruit tot stand brengt ook anders 'wordt'). Een soort limiet van het 'weten' die je echter nooit kan 'claimen' aangezien een denksysteem nooit binnen zichzelf zijn eigen blinde vlek kan kennen en dus niet kan zien dat het bepaalde dingen niet kan zien. Niettemin kan je het panorama, de goddelijke blik wat de menselijke realiteit betreft wel benaderen: het is dat wat Christus (het personage in het verhaal dus als de ideale meester) zo aanstootgevend maakte, dat hij vanuit 'God' sprak, door participatie in een allen overtreffend gezichtspunt, wat voor de religieuze mens natuurlijk blasfemisch is of een vorm van bezetenheid. (En dan hebben ze dat weer letterlijk gelezen - wat deels,
naar het volk toe ook wel de bedoeling was - alsof met 'Christus' letterlijk de historische figuur bedoeld zou zijn die dan letterlijk een zoon van God was etc. Die 'dommere' strekking heeft het vervolgens volledig gehaald, wat misschien niet verwonderlijk is, en heeft de gnostische lange tijd uitgeschakeld.)