[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Moraliteit is een basisbeginsel van een succesvolle samenleving.

Nee, dat is larie. Een externe vijand, een extern probleem is de basis van een succesvolle samenleving. Samen met een grotere affiniteit "naar binnen toe" dan naar buiten.

Een gemeenschappelijk stelsel normen en waarden is een van de essentiele voorwaarden geweest voor het succes van de mensheid als soort.

Ja, er moet een gemeenschappelijke sokkel zijn, maar dat is geen "moraliteit". Die sokkel kan een religieuze openbaring zijn bijvoorbeeld. Of die kan "de wetenschappelijke methode" zijn. Er moet een fundament zijn dat zegt waarop discussies en argumenten als aanvaardbaar of onaanvaardbaar kunnen beoordeeld worden. De basis axioma's van het argumenteren als het ware. Dat kan de logica en de wetenschappelijke methode zijn, of dat kan een theocratische basis zijn.

Er moet ook inderdaad iets zijn als een stel "hoogste waarden", noem dat de moraliteit, het streefdoel. Dat kan zijn: het oplossen van het probleem waartoe de maatschappij in de eerste plaats werd opgericht. Het aanbidden van een of andere godheid, zoals de theocratische regels het vastleggen. Of dat kan zijn: de grootst mogelijke individuele vrijheid. Of het langste leven. Of weet ik veel. Kortom, de reden van het bestaan van die groep in de eerste plaats.

Groepen die tot verschillende zulke sokkels komen, zijn natuurlijke vijanden van elkaar, en die vijandigheid bestendigt ook hun eigen bestaan. Door het hebben van vijanden, lockt een maatschappij zijn eigen bestaan en samenhorigheid in. Zonder vijanden verliest een maatschappij veel van zijn nut.

Een van de grootste stappen die we hebben gezet, was de ontwikkeling van geloof in 10000-6000 bc waardoor samenlevingen een structuur en normenstelsel begonnen te ontwikkelen.

Juist, ja, en je beseft natuurlijk dat die groepen enkel elkaar maar als vijand konden hebben.

Het overboord gooien van de concepten goed en kwaad om "hypothetische denkoefeningen" toe te laten, is leuk, maar je zal je er toch moeten bij neerleggen dat een succesvolle samenleving NOOIT een complete laissez faire zal toe kunnen staan.

Goed en kwaad zijn gewoon een keuze die een maatschappij maakt om zich op te construeren, maar die keuzes zijn arbitrair. De jood uitroeien kan het hoogste goed zijn in een maatschappij. Dat is gewoon een vrije keuze.

Het ingebouwde goed en kwaad in een mens is vrij simpel: goed is wat mij deugd doet, kwaad is wat mij miserie aan doet. Goed en kwaad zijn heel simpel.

Maar in een hiërarchische maatschappij gaat men verhaaltjes verzinnen om dat simpele inzicht door indoctrinatie om te vormen tot "goed is wat de elite deugd doet, kwaad is wat de elite miserie aandoet".

Alle morele gezever in een maatschappij dient grotendeels om U van uw ingebouwde visie van goed en kwaad doen af te zien, en via via het goed en kwaad van de elite te implementeren, denkende dat het ergens op grote principes is gebaseerd he.

Nadien krijg je natuurlijk een Darwinistische strijd tussen maatschappijen, en dus tussen verschillende strategieen van de keuzes van goed en kwaad. Er zullen strategieen van goed en kwaad zijn die beter propageren dan andere. Het blijkt dat de maatschappij die als hoogste goed had "joden uitroeien" het niet ver geschopt heeft. Was dat pech, of was dat een Darwinistisch doodlopend straatje, dat is niet helemaal duidelijk.