Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer
Dat is een woordenkwestie he. Je kan dat betreuren zoals je kan betreuren dat het niet elke dag mooi weer is. Wat ga je dan doen? Zelfmoord plegen? Je kan het emotioneel wel wat jammer vinden maar daarna besef je dat dat louter een emotie is en los staat van de realiteit. Overigens: blijkbaar behoorde het toen tot het ontwikkelingspeil van de mens dat die bibliotheek vernietigd werd he. Tot die keten van gebeurtenissen behoor je ook zelf, dus het is absurd om 'het anders te willen' (tenzij dan als verzuchting 'ach, toch spijtig', zoals in 'toch spijtig dat ik niet eeuwig leef' of whatever).
|
Nogmaals: neen ...
PatrickVe is daar duidelijk over: zonder de teloorgang van die bibliotheek was jij er nu niet. Dus kan je dat niet jammer vinden. Anders ben je niet consequent.
Dat heeft niets met een woordenkwestie te maken. Dat is wat hij zegt. Dat is zijn visie. Dat is zijn opvatting.
Het is net die opvatting die bekritiseert wordt. Het is net daarom dat ik u vraag over welke argumenten u het eigenlijk heeft en in functie van welke bewering u denkt dat hij argumenten heeft.