Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer
Nogmaals, dat hangt af van je gezichtspunt. Je kan abstraheren van jezelf en het jammer vinden, of je kan het zien als een keten van gebeurtenissen die hebben geleid tot jezelf en dan kan je het niet betreuren want anders was je er niet alleen zelf niet maar was de hele realiteit er niet. Het is niet omdat je iets rationeel niet kan betreuren, dat je dat emotioneel per se niet doet. Ik neem aan dat Patrick soms ook dingen betreurt of denkt 'dat had zus of zo gemoeten', maar rationeel corrigeer je dat dan door het besef dat dat alles bijdraagt tot de enige realiteit waarin je ueberhaupt kan 'zijn'. En vervolgens kan je in het 'nu' en naar de toekomst toe besluiten wat te doen he.
|
Maar PatrickVe heeft geen emoties. Die heeft hij (na jarenlang oefenen) weten uit te schakelen ...
U neemt nogal veel aan (wat op zich ook emotie is), maar leest niet wat er staat.
Intussen heb ik nog steeds niet gehoord over welke argumenten u het eigenlijk heeft; en in functie van welke visie die dan wel hout zouden snijden.