[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Een ethiek is dan ook iets van 't moment. Morgen kan die anders zijn. De enige prijs die daarvoor betaald wordt, is dat de plannen die we vandaag maken, morgen zinloos geworden zijn als wij totaal andere sensaties zouden hebben. Vandaar dat we beter niet teveel aan morgen denken, enkel maar het evident ergste proberen te vermijden, en volop genieten van het plezante nu.

Wij, als bewuste wezens, hebben nu eenmaal aangename en onaangename gevoelens, sensaties,.... noem het maar op. Pijn en plezier zijn nu eenmaal eigen aan bewust zijn. En dat is niet zo "vrij" om te kiezen: op uw teen kloppen en zeggen dat het plezant is, werkt niet echt.

Het is dus eigenlijk enorm simpel om een ethiek te hebben. En de allerenigste reden waarom wij daar filosofisch gaan aan sleutelen, is doodgewoon omdat wij beseffen dat een andere zijn ethiek de mijne niet zal dienen, en wij dus *het gedrag van andere mensen willen wijzigen in ons voordeel en in hun nadeel*.

Gans het gezever van ethiek is niks anders dan een gigantische manipulatie van de andere. Om die schuldgevoelens aan te praten, en om die zijn plezier grotendeels te bederven in functie van het mijne ; maar daardoor is dat ook andersom, en gaat mijn fun eraan voor dat van een ander.

Gans het idee van het willen aanwijzen van goed en slecht aan KLASSEN gebeurtenissen (zoals massamoorden of anderen helpen of zo) dient enkel maar om een ander concept te ondersteunen, namelijk het concept van WET.

Wetten zijn rare dingen die alles en iedereen "gelijk" behandelen. Dat is in tegenspraak met uw eigen ethiek natuurlijk, waarbij uw eigen voordeel natuurlijk enkel maar telt, en dat van een ander niet. Ethische gelijkheid is dus een totaal dwaas idee. Maar zonder wet kan men geen geloofwaardig dictaat voeren he. Dan ziet iedereen dat het gewoon de voordelen van de machtshebbers zijn. Het idee dat "iedereen gelijk voor de wet" is, is een totaal absurd idee, want daar dien je je eigen voordeel niet speciaal mee he.

Kortom: ethiek is eenvoudig en goed gedefinieerd, maar men doet zijn best om het complex en ingewikkeld en inconsistent te maken, om "macht over anderen" toe te laten.

Ethiek is niet hetzelfde als de wet of de staat. Verder heeft je hele uiteenzetting sowieso niets met ethiek te maken. Gevoelens als criteria benaderen is letterlijk nonsens. Het gaat over de keuze tussen twee logica's: die van conflict en geweld enerzijds (maar die leidt als je haar deftig analyseert - wat jij met je dogmatisme niet kan maar een Shakespeare wel - tot zowel mentale als maatschappelijke erosie en chaos - wat niet wegneemt dat zelfs een schizofreen natuurlijk wel eens euforisch kan zijn) en die van de vruchtbare synergie waarin de positieve 'kant' van het mimetisme aangesproken wordt en de negatieve kant vermeden. Dat vergt wel het aanleren van een betekeniskader dat dat van de emotie 'overklast' maar tegelijk de emotie herorienteert. Dat heeft niets met 'dwang' te maken (wel met opvoeding natuurlijk) aangezien de rationaliteit erachter inzichtelijk is voor wie daartoe in staat is (maar je moet de redenen ook niet per se aan iedereen expliciet uitleggen). De echte slavernij is net die van de ongestuurde emotie (die trouwens helemaal niet te vatten valt in het ezelachtig Engelse gedoe over 'pleasure' en 'pain': je zou haast niet geloven dat dat van hetzelfde volk komt dat Shakespeare voortbracht) en van de daarmee verbonden double binds, paradoxen van het begeren en cyclisch geweld. (Voetnoot: binnen de logica van het geweld was de religie tegelijk een manier om het te kanaliseren; zolang er geen alternatief voor is, is dat dus wel 'goed', dat is een kwestie van historische ontwikkeling. De 'verlichtingsethiek' is echter anomisch en kan maar werken zolang haar échte consequenties door restanten van de 'oude' moraal (zonder integrale ethische rationaliteit) nog niet al te zichtbaar zijn, wat ze nu echter steeds meer worden.)