[De Rode Willem]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

Gij ziet enkel wat er in dat artikel geschreven staat. Ik denk een stap verder. Het probleem is de particratie. In welke partij heerst het meeste particratie? Welke partij wordt het meest gedomineerd door de voorzitter? Dat is voor mij de partij waar de voorzitter met een op dictatuur lijkende meerderheid herkozen word. Terwijl die voorzitter volgens de eigen statuten al jaren geleden had moeten plaats ruimen.

Ik vrees dat een bepaald deel van de bevolking zelfs niet leest wat er in het artikel staat. Bepaalde projectorofoben zijn zo verblind door hun psychiatrische angst voor bijtende projectoren, zijn zo geoogklept door hun hoogte opleiding dat ze niet eens voorbij de titel komen en dus blijven steken op peiloze inhoudsloze persoonlijke aanvallen.
Het artikel vermeld duidelijk wat ik hier al schreef dat de regering Di Rupo duidelijk een zeer goede regering was en dat ze het vertrouwen van de bevolking meedroeg. De loze beloften en de afbraakpropaganda door N-VA grote leider, De Wever, heeft de verwachtingen van (het politiek naïeve deel van) de bevolking buitenproportioneel opgeklopt. De enorme ontgoocheling door het hemelsbreed verschil tussen praktijk en beloften na de N-VA regering heeft een dreun aan het politieke vertrouwen van de bevolking gegeven. En we moeten het niet ontkennen, de Wilmes rompregering was idd een van de grootse rampen in de Belgische politiek.

Het vertrouwen in de federale politiek was het hoogst tijdens de legislatuur van de regering-Di Rupo, in 2012-2013. Dit leidde tot de forse stijging van 28% (2011) naar 55,4% (2013). Toen stonden we dus op gelijke voet met Nederland en Duitsland

Wie geen rechtse oogkleppen over zijn ogen heeft gekleefd, beseft dan dat alles wat erna kwam (N_VA regering, De glorieuze Marrakesh vlucht, De regering Wilmes….) dat door Di Rupo opgebouwde vertrouwen zwaar heeft geschaad. Ook de politiek destructieve spelletjes van N-VA en De Wever hebben het vertrouwen zwaar geschaad. Wie nu al eens onder de mensen komt merkt dat er met Vivaldi een (langzame en kleine) kentering in deze trend aan het komen is. Men mag zich dan niet beperken om vanuit zijn zelf uitgeroepen politieke en psychisch meerdere nep-ivoren toren brullend wat projectoren proberen te slijten.
Verder vermeld het artikel dat de particratie an sich niet een oorzaak hoeft te zijn voor het wantrouwen van de burger in de politiek. In Duitsland en Nederland werkt de particratie wel.

Slechts 17% van de Belgen denkt politieke partijen te vertrouwen. In Frankrijk ligt dit nog lager (9%) maar ook in het Verenigd Koninkrijk (16%) is er weinig geloof in de partijpolitiek. In Duitsland daarentegen noteert men 40%, in Nederland 59%.

Het is hier dus duidelijk dat de politieke partijen niet goed bezig zijn. Voorzitters voor het leven, sjoemelende exoten de hand boven het hoofd gehouden door louche partijfiguren, loze beloften, interne afrekeningen of kaltstellungen…het is allemaal geen fraai beeld dat de Vlaamse partijen ten toon spreiden. En in deze is per uitzondering Wallonië niet een keer veel beter dan Vlaamderen. Er heerst daar dezelfde muffe rotgeur rond de partijen.