Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus
Wat je schrijft over het vernietigen van scheiding der machten slaagt op niets, sorry...
|
Dat is een beetje rap afgedaan he. Nog eens, hoe zou een volksvertegenwoordiger, die dus als functie heeft, de wensen en mening van zijn kiezers te vertegenwoordigen, een akkoord kunnen sluiten met een andere volksvertegenwoordiger om steeds samen hetzelfde goed te keuren en dus aan een "meerderheidskartel van ja-stemmers" deel te nemen ?
Wat hij WEL kan, is met andere volksvertegenwoordigers nagaan wat de minimum gemene deler is waar hij met hen een ja-stem kan uitbrengen, in overeenstemming met de wensen van zijn kiezers. Maar het spreekt vanzelf dat hij met wisselmeerderheden, ook ja-stemmen kan uitbrengen over andere onderwerpen, waar hij geen akkoord kan vinden met de eersten, he.
Als een volksvertegenwoordiger zich echter opsluit in een kartel met andere volksvertegenwoordigers, dan stopt hij onmiddellijk met zijn rol van zijn kiezers te vertegenwoordigen.
Je kan niet tegelijkertijd de mening van je kiezers vertegenwoordigen, en uw stem laten afhangen van een collectieve overeenkomst met anderen he.
Wat ik beschrijf is hoe een volksvertegenwoordiging VERONDERSTELD WERD van te werken, en de reden waarom er veel volksvertegenwoordigers zijn. Namelijk dat zij voor elk wetsvoorstel, ENKEL MAAR IN FUNCTIE VAN HUN EIGEN KIEZERS HUN WENSEN, zouden stemmen, omdat ze hen *vertegenwoordigen*.
Dat systeem is totaal geperverteerd door coalitie vorming.
Een volksvertegenwoordiger heeft zich niet te engageren in een coalitie, want op dat ogenblik verlaat hij zijn rol van vertegenwoordiger van de wensen van zijn kiezer, dus van volksvertegenwoordiger.
Let op, een regering kan wel een coalitie zoeken, in de zin dat een regering een programma zal voorstellen dat tenminste in overeenstemming is met waar een zekere meerderheid van volksvertegenwoordigers zich kan in vinden (ttz, een grootste gemene deler van hun individuele wensen). Maar dat zou enkel maar moeten dienen voor 1 enkele stemming, namelijk het goedkeuren van een regering. Nadien zouden die volksvertegenwoordigers, die die regering hebben goedgekeurd, zich niet gebonden moeten voelen met "coalitie partners", en verder hun rol blijven vervullen van vertegenwoordiger van hun kiezers en NIET ALS ZOGEZEGD LID VAN DE MEERDERHEID.
Wat wij hier hebben, door in het parlement nep volksvertegenwoordigers te hebben die de wensen van hun kiezers naast zich neerleggen, en door zich in een kartel op te sluiten van een "meerderheid", dat het parlement zichzelf eigenlijk buiten werking heeft gesteld, en de scheiding met de regering naar de vaantjes is. De "meerderheid in het parlement" en "de regering" zijn dan namelijk sterk gecorreleerd, en dat is juist totaal haaks op wat "scheiding der machten" zou willen zeggen. Mocht men hetzelfde toepassen met de scheiding tussen rechtspraak en uitvoerende macht, dan zouden rechters oordelen volgens de wensen van de regering, he.
Het verkeerde is dat de eenmalige meerderheid die een regering gevonden heeft om zich laten goed te keuren, nadien "blijft plakken" en dat volksvertegenwoordigers dus ophouden met hun kiezer te vertegenwoordigen.
Je kan het draaien en keren zoals je wil, als er een hoge graad van correlatie is tussen de systematische "ja" en "nee" stemmen volgens de "regeringsmeerderheid" dan kan men onmogelijk nog stellen dat er een scheiding der machten is en nog minder, dat volksvertegenwoordigers hun kiezers' wensen vertegenwoordigen.