Ja. Het belangrijkste. De maat was vol. De melk kookte over. De elastiek brak.
De man werd aangeklaagd voor racisme op de sociale media. De rechter sprak hem vrij, maar toch werd hij gestraft door zijn legeroversten.
Het werk waar hij voor koos werd hem afgepakt en hij werd vastgepind op plaatsen waar hij zich in zijn vrijheid voelde beknot.
Gelukkig was er de vrijheid na zijn dagtaak.
Maar toen kwam corona, en Vandenbroucke, die gesteund werd door Van Ranst.
Ook na zijn dagtaak in het leger was er van vrijheid geen sprake meer.
De man was opgeleid om wapens te hanteren. Hij had er dagelijks mee te maken. Wapens behoorden tot zijn dagelijks leven. EN hij kon er moeiteloos aan geraken.
Na een jaar corona en de beknotting van zijn vrijheden, zowel door het leger als de politiek, brak de elastiek. Met de bekende gevolgen.
Half België lapt al maandenlang de coronadwang aan zijn laars. Onder talloze vormen. De kranten hebben er vol mee gestaan. Zelfs politici gaven toe het niet altijd nauw te nemen met de wetten die ze de mensen zélf opsolferden. Een Belgische prins en talloze politici liepen covid 19 op. Lachaert, Bouches, Wilmes...
De bevolking werd voor miljoenen beboet. De jeugd tot waanzin gedreven. De faillissementen stapelden zich op. En toen gebeurde er iets, wat niemand weet, maar waardoor de elastiek van de Jurgen brak. Wat er daarna gebeurde weten we wel. Of denken we te weten.
Sinsdien wordt er jacht gemaakt op de man die zich op zijn manier, en met zijn mogelijkheden, verzette tegen iedereen die hem het beetje vrijheid afpakte dat een beroepsmilitair heeft.
Die man heeft veel gezien gezien en veel meegemaakt. Hij vreest de dood niet meer,
maar hij wil duidelijk niet voor niets sterven. Zelfmoord kan men dus vergeten.
Voor mij volstaat het dat De Jurgen nooit zal worden gevonden. Hij heeft alles in huis om eender waar een ander leven op te bouwen. Zij taak zit erop. Hij heeft zijn doel bereikt. Hij heeft het militaire, politionele én poltieke establishment voor aap gezet. Volmaakt geweldloos. Dat zal niet gauw vergeten worden.