[Knuppel]

Marie-Christine Marghem (MR) loopt nu al dagen rond met een heilige missie. De kleurrijke minister van Energie in de vorige regering – de Zweedse coalitie onder Charles Michel (MR) – is niet op haar mondje gevallen. Een beetje tegen de geplogenheden in dat oud-ministers toch één legislatuur lang enige reserve houden ten opzichte van hun opvolgers, zette Marghem de discussie rond de kerncentrales opnieuw fors op de agenda en viel daarbij frontaal haar opvolger Tinne Van der Straeten (Groen) aan.
Die discussie kwam bij de regeringsonderhandelingen over Vivaldi in september 2020 tot een kookpunt. Terwijl CD&V met voorzitter Joachim Coens garanties eiste rond abortus, gooide Jean-Marc Nollet, de baas van Ecolo, de kernuitstap als tegeneis op tafel: het een voor het ander. Nollet moest het wel zo hard spelen omdat alle andere Vivaldi-partijen – ook al hadden ze de kernuitstap in hun partijprogramma’s staan – eigenlijk aanstuurden op een levensduurverlenging voor de twee jongste centrales.
De oekaze van Ecolo leidde tot grote ergernis bij MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez, die de kernuitstap echt niet wilde slikken. Bij het schrijven van het regeerakkoord kwam een typisch politiek compromis uit de pen van de formateurs:
“De regering kiest resoluut voor de herbevestiging van de kernuitstap. De wettelijke uitstapkalender wordt gerespecteerd, zoals voorzien”, staat er.
Maar daarbij een belangrijke caveat, een ontsnappingsclausule: “Eind november 2021 wordt een volledig rapport aan de regering voorgelegd. Dit rapport onderzoekt met name de bevoorradingszekerheid en de impact op de elektriciteitsprijzen. Als uit die monitoring blijkt dat er een onverwacht probleem is met de bevoorradingszekerheid, zal de regering gepaste maatregelen nemen, zoals de aanpassing van de wettelijke kalender voor een capaciteit tot 2 GW.”
Met andere woorden: Ecolo kreeg haar kernuitstap, maar de MR kreeg nog een strohalm, om haar argumenten over mogelijke black-outs in de winter of te dure elektriciteit op te vangen.
Ex-minister Marghem voerde de laatste dagen de druk op: dat rapport moest er zo snel mogelijk komen. Want nu al staat in de sterren geschreven dat die bevoorradingszekerheid niet gegarandeerd kon worden, volgens Marghem, die daarbij fel gesteund wordt door voorzitter Bouchez. Zo pookte de MR meteen heel de discussie rond de kernuitstap weer op.
Marghem duwde expliciet op het idee om dan toch Doel 4 en Tihange 3 open te houden. Vanuit de oppositie dringt de N-VA daar nu al heel de tijd op aan.

Genoteerd in de Kamer: De CEO van Electrabel zelf laat het doek vallen.

Op een hoorzitting gisterenmiddag over “Nucleaire veiligheid”, kwam Thierry Saegeman, de baas van de Belgische uitbater van de kerncentrales, langs. De centrales zijn uiteindelijk in handen van de Franse energiereus Engie, maar zijn in België ondergebracht bij dochter Electrabel.
Zij zijn al sinds het sluiten van het regeerakkoord in september bijzonder pessimistisch. Voor hen was de timing van een finale evaluatie in november dit jaar altijd een doorn in het oog: meermaals al dreigde Electrabel dat op die manier de facto de zaak “verloren” was.
In de wandelgangen van Vivaldi was dat overigens al veel langer te horen. Nollet stak niet onder stoelen of banken dat hij het regeerakkoord zodanig had laten schrijven dat hij zijn uitstap nu eindelijk – twintig jaar nadat de groenen de beslissing in 1999 al onderhandelden – wel degelijk zou krijgen.
Dat bevestigde Saegeman gisteren onomwonden. “Wij hebben die bladzijde omgeslagen“, antwoordde hij afgemeten op vragen over een mogelijke verlenging. “Wij zien niet in hoe het nog mogelijk zou zijn om de centrales voorbij de winter van 2025 te blijven uitbaten.”
Daarbij wees Saegeman expliciet naar de timing die Vivaldi hanteerde: “De wettelijke kalender zoals die voorligt, is niet meer compatibel met een uitbatingsduurverlenging.” Eerder had Saegeman al soortgelijke boodschappen gegeven: Electrabel zou niet langer investeren in het op peil houden van de centrales na 2025.
Wat Saegeman bedoelt: een pak stappen zouden moeten worden gezet, wil men effectief de twee centrales openhouden.
Er zou een nieuw wettelijk kader moeten komen.
Daarvoor zou een milieueffectenrapport nodig zijn, inclusief een internationale bevraging bij bewoners in een straal van duizend kilometer rond de centrale.
Er moeten veel grondiger onderhoudswerken gebeuren dan nu.
De waakhond, het FANC, zou die allemaal tijdig moeten goedkeuren.
Er moeten brandstofstaven worden besteld om de reactor te laten draaien: die zijn niet op een wip en een knip te verkrijgen.

Waarom dit van belang is: Is het nu zo dat het voorbij is, of is het toch ultieme chantage?

In principe start de federale regering in september met de veiling van nieuwe, gesubsidieerde licenties om gascentrales in te zetten. En in november volgt dan het fameuze evaluatierapport. Met zijn fors statement zet Saegeman de regering het mes op de keel: in november zal er niet veel keuze meer zijn, laat hij in zijn nauwelijks verholen dreigement weten.
Het is niet de eerste keer dat de Fransen, via hun Belgische dochter, zo ruw onderhandelen met de Belgische regering. Nucleaire energie is zo nauw met de overheid verweven – via de wettelijke kaders en allerlei regelingen errond – dat het één lange geschiedenis is van lobbying, blufpoker en finaal achterkamerdealtjes.
Marghem en de MR hebben daarbij al veel langer hun kant gekozen. De groenen ook: voor hen was het bijzonder symbolisch om die kernuitstap finaal binnen te halen. Maar het compromis van het regeerakkoord blijkt nu wel bijzonder zwaar te wegen: het laat de zaak voorlopig onopgelost.
Komt daarbij dat het beeld voor de groene minister van Energie, Van der Straeten, niet optimaal is: uiteindelijk moeten gascentrales een deel de nucleaire energie vervangen. Dat betekent opnieuw meer CO2-uitstoot, een verhaal dat zelfs voor een deel van de eigen groene achterban moeilijk uit te leggen valt.

https://businessam.be/doek-is-al-gev...t-ontmanteling

Trek toch maar jullie portemonee open want BETALEN ZULLEN WE.

Met dank aan de groenen.