Ik heb zelf toch veel meer miserie met mannen gehad, vooral in bedrijven waar bijna exclusief mannen werken. En daar roddelen ze ook net als viswijven. Op één mannenbedrijf waren er zelfs enkele die tot tranen gebracht konden worden (neen, niet ik).
Dat was wel in Nederland.
Een soort Bezos-achtige bedrijfsvisie. Het onmogelijke eisen, belabberde managers, werk je te hard dan eist men nog meer. Hypocrisie en schijnheiligheid zijn er je vriend.
Sterker, zelfs de orthodox gereformeerde (erg gereserveerd in het tonen van emoties) heb ik zien huilen in zijn eentje. Ook al wilde die me buiten pesten (te meer omdat ik nogal openlijk zijn religie raar vond), toch had ik compassie. Erg leeggezogen persoon ook en kon amper correct praten erdoor. Puur door zijn opvoeding en religie.
Maar goed, ik werk er niet meer en het heeft toch een tol van me geëist. Wel een voordeel: je wordt er snel aangenomen, het betaalde goed en ontslagen worden moet je ook erg je best voor doen (al dreigen ze er wel soms mee). Maar dat gezeik man... Echt niet gemaakt voor mensen die familie koesteren en je zag het ook aan de werknemers hun uiterlijk.
Nu moet ik nog uitvissen of dat overal in Nederland zo gaat (sowieso weet ik dat er betere bedrijven zijn in NL en dat ik in een voor NLse normen kutbedrijf heb gewerkt). In België ben ik alleszins eerder gewend dat men hard werk gewoon ziet en dat uitbuiting ten koste gaat van de kwaliteit. Nu ja, waar ik gewerkt heb toch. Er zijn ook zat kutbedrijven in België natuurlijk met slechte voorwaarden.