[fcal]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

De waarheid heeft haar rechten.
Dit is het verhaal dat helemaal aansluit bij mijn visie. De visie die ik hier al herhaaldelijk en tot in detail kenbaar maakte.

Het cordon sanitaire dient alleen de francofoon-Belgische agenda
Door visionairbelgie

N-VA-voorzitter Bart De Wever wil na de verkiezingen van 2024 met de PS een ‘ordentelijk scheidingsakkoord’ bedisselen. Samenwerking met het Vlaams Belang is anderzijds uitgesloten, ook als de twee samen een absolute meerderheid in Vlaanderen halen. Dat konden we vernemen via een interview afgelopen zaterdagochtend op Radio 1.

Het roept een enorm dèja-vu gevoel op bij de gemiddelde Vlaamse kiezer. De boedelscheiding wordt door de N-VA in komkommertijd periodiek opgevoerd, om dan weer weggezet te worden als utopisch en irrealistisch. Het heeft de street credibility van de partij behoorlijk aangetast, de peilingcijfers spreken voor zich.

In feite zijn in dit verhaal twee feiten dominant: de existentiële angst van francofoon België om zonder Vlaanderen in het financieel bankroet terecht te komen, en anderzijds de hete adem van het Vlaams Belang die Bart De Wever in zijn nek voelt.

Beide krachten samen drijven de PS en de N-VA onweerstaanbaar naar elkaar toe. Het cordon sanitaire is uitgevonden door de Vlaamse linkerzijde (vooral de Groenen) om haar minderheidspositie te compenseren, en francofoon België heeft het geschenk in dank aanvaard. Vandaag zijn de Waalse socialisten de grootste fan van het cordon: hun plan klopt als een bus. Zij willen België samenhouden en vooral de sociale zekerheid niet splitsen. Zaken doen met de N-VA hangt voor hen primair af van de mate waarin de partij afstand blijft behouden van het Vlaams Belang.

Dus laat De Wever geen gelegenheid voorbij gaan om het VB weg te zetten als ranzige partij waar geen zaken mee te doen vallen. Meteen wordt ook het separatisme verticaal geklasseerd als een irrealistisch ‘Catalaans scenario’. Het moet Magnette en C° als muziek in de oren klinken.

Vandaag zijn de Waalse socialisten de grootste fan van het cordon: hun plan klopt als een bus.

De analyse van Jules Gheude in Doorbraak weerlegt dat Catalaans doemargument: Vlaanderen is, in tegenstelling tot Catalonië, geen ‘opstandige provincie’ maar economisch en demografisch dominant. Als de N-VA en het VB samen een absolute meerderheid halen, dan kan het Vlaamse Parlement perfect de onafhankelijkheid uitroepen en zal de EU daar akte van moeten nemen.

Een ‘scheidingsakkoord’ anderzijds met Paul Magnette zal nooit meer zijn dan de zoveelste staatshervorming, waarbij de Franstaligen tussen de punten en de komma’s allerlei waarborgen zullen afdwingen om financieel overeind te blijven. Daar zijn ze goed in, en het is ook bittere noodzaak want de kassen ogen abyssaal leeg ten zuiden van de taalgrens.

Dat weet De Wever ook, maar zijn anti-revolutionaire koudwatervrees en de obsessie om een economisch centrumrechts verhaal te schrijven binnen een reformversie van de Belgische constructie, blokkeren elke afscheidingspiste. Zijn viscerale afkeer van het Vlaams Belang, die wortelt in de implosie van de Volksunie anno 2001 -de partij die eveneens fout gokte op Belgicistische participatie-, doet hem in een taalgebruik belanden dat ronduit karikaturaal aandoet.

Net daardoor plaatst hij VB-voorzitter Tom Van Grieken in een comfortabele zetel: met elk voorstel tot samenwerking oogst Van Grieken meer bijval bij de N-VA-achterban zelf. Dat moet De Wever nog nerveuzer maken, met als resultaat nog meer cordontaal. Een neerwaartse spiraal die een intelligent man als hij allicht met enige gekweldheid moet beleven. Het is juist de verdeeldheid die de vijand sterker maakt, onder het motto divide et impera.

Bij Bart De Wever doorkruist op een bijna tragische manier de waarheid van de historicus de partijlogica. Volgens de partijlogica moet het Vlaams Belang als concurrent zoveel mogelijk gedemoniseerd worden. Maar historisch-politiek is er de onherroepelijke realiteit dat het momentum van de N-VA voorbij is.

Bij Bart De Wever doorkruist op een bijna tragische manier de waarheid van de historicus de partijlogica

Dat situeerde zich in 2014 na een historische verkiezingsoverwinning, waarbij De Wever nog eens zijn beste Latijn boven haalde met de woorden ‘Vicit vim virtus’ (‘De moed heeft het geweld overwonnen’). Waarna de communautaire agenda voor vijf jaar in de diepvries ging en de Zweedse coalitie tot stand kwam. Zonder PS, maar met een MR die het spel hard speelde. Tot de N-VA uit de regering stapte. Sindsdien lijkt de partij de ideologische focus kwijt en dobbert ze op tactische routine, terwijl de vermaledijde ranzigaards torenhoog scoren in de peilingen. Met, jawel, een identitair-rechts anti-islamverhaal als speerpunt.

De patstelling kan alleen doorbroken worden als er in 2024 een V-alliantie tot stand komt, misschien zelfs als verkiezingskartel. Dan kan er écht gepraat worden met francofoon België. De Wever kan dan nog wel het intellectuele leiderschap opeisen van deze historische alliantie, en als hij de principes laat primeren op de partijstrategie doet hij dat ook. Wie zou hem het eerste presidentschap van de Vlaamse republiek misgunnen? Benieuwd of de historicus deze ultieme afspraak met de geschiedenis eens niét rateert.

De Franstalige partijen zijn steeds voorstander geweest om de democratische 'Vlaamsvoelende Partijen buiten te sluiten. Enkel als deze compromissen sluiten, die gunstig zijn voor de Franstaligen, mogen ze even meespelen.

Gedurende de 80-er en 90-er jaren is steevast druk uitgeoefend op alle Vlaamse partijen om eerst het VB uit te sluiten en nu ook het N-VA, alhoewel deze laatsten het blijkbaar nog niet beseffen.
De Vlaamse linkerzijde heeft gevolg gevend op Franstalig aandringen in deze zich deze ondemocratische handelwijze eigen gemaakt en ook uiteindelijk deze 'virtuele' politieke schutkring kunnen bekomen. Het 'cordon sanitaire' dient dus alleen de francofoon-Belgische agenda, zoals hiervoor betoogd. Hetgeen betekent dat men hierop op gepaste wijze dient te reageren, waarbij dan ook net deze politieke schutkring sneuvelt.