[vanderzapig]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het idee van original sin is dat van zodra er enkele goed herkende epitopen zijn in het geheugen, er geen nieuwe cyclus opgestart wordt om nieuwe naieve B en/of T cellen te activeren met nieuwe epitopen, of dat dit proces al dan niet sterk onderdrukt wordt.

Welnu, men kan niet ontkennen dat op deze varianten die nu in omloop zijn, er nog steeds goed erkende epitopen aanwezig zijn. En TOCH worden er nieuwe naieve B en T cellen geactiveerd, die plasmocyten gaan worden en geheugencellen, die totaal nieuwe antilichamen maken.

Hoe verder de variant dus gaat afwijken van de "gekende" hoe minder dat potentieel original sin effect zou kunnen optreden, want er gaan minder en minder epitopen goed erkend worden. Als het NU niet optreedt, is er weinig kans dat het met nog verder afwijkende varianten plots wel zou optreden.

Normaal gezien merkt men het original sin effect pas als de varianten zodanig sterk afwijken, dat er geen enkel neutraliserend antilichaam meer werkzaam is, maar wel nog (nutteloze) erkende epitopen aanwezig zijn, omdat men dan zwaar ziek wordt. Zolang er nog voldoende neutraliserende antilichamen en zo zijn, wordt men niet zwaar ziek ; maar is het effect uiteraard (sterker) aanwezig. Het is enkel als men naar de antilichamen gaat kijken dat men zou vinden dat er geen nieuwe epitopen worden bijgemaakt ; maar zolang er nog voldoende bescherming is door de oude, is men nog wat beschermd.

Hier merkt men dat er bij deze nog redelijk goed vergelijkbare varianten al geen original sin effect is, dus zal dat nog minder het geval zijn voor verdere varianten he.

OK bedankt, dat was een duidelijke uitleg. Hoewel ik je eerdere uitspraak nog steeds niet begrijp:

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maw, het zit ingebakken in het immuungeheugen, niet in de variant.