Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Maar elkaar den duvel aandoen is juist wat zo fantastisch is. De essentie van het bestaan. Het is omdat we denken dat elkaar den duvel aandoen not done is dat we in deze dystopie leven. Er is helemaal niks mis met een maatschappij waarin volop gemoord wordt: oftewel verlies je, dan ben je dood en zijn uw problemen opgelost. Oftewel win je, en dan heb je het genoegen kunnen smaken van de overwinning.
Als dusdanig smaak je het genoegen van de overwinning, tot je ophoudt met te bestaan. Uw leven bestaat dus uit pure fun. Het is niet voor niks dat gedurende gans de geschiedenis, krijger zijn, en oorlog voeren, het hoogste ideaal was voor velen.
|
Nogmaals:
- mits inzicht in het mimetisme is dat vermijdbaar
- als je het vermijdt, worden hogere doelen bereikbaar (en lagere doelen makkelijker)
- de doelstellingen vanuit het mimetisch conflict zijn zelf het product van dat conflict en zijn vormen van zinsbegoocheling
- zelfs als je als 'enige winnaar' zou overblijven, zou dat absurd zijn want dan verliest de overwinning meteen haar waarde, nog los van het feit dat je dan als sociaal wezen zot wordt
- uw pogingen om het voor te stellen als "maar ik wil dat!", desnoods uw machines die de destructie van de mens zelf tot gevolg hebben, tonen alleen maar aan dat uw denken eigenlijk hapert maar dat je het toch als uiterste horizon wil blijven voorstellen, binnen het gesloten circuit van je axiomatiek.