Wie te lang op een eiland toeft is soms een beetje anders.
We weten daar in West-Europa ook wel zoiets van...
De gewone Japanse soldaat was meedogenloos gedrild tot absolute en onmiddelijke gehoorzaamheid,gelijk wat hem bevolen werd...Wees gerust,die mensen hadden ook gevoelens maar het bevel uitvoeren alsof het van de Keizer zelf kwam ,kwam EERST.....(de saké later....
)
De officieren waren gevormd in een soort samouraigeest....Eigenlijk waren alle buitenstaanders,inclusief hun eigen soldaten,vervangbare pionnen en zelf moesten ze bereid zijn te sterven voor hun Keizer.....
We weten dat dit in WO 2 geen theoretisch gegeven was......We leren ook dat dit niet volstond een oorlog te winnen....
Steeds weer,ook nu,wordt vergeten dat geweld zijn eigen grenzen stelt.
Er was ook een algemene minachting jegens krijgsgevangen tegenstanders die,evident,niet gekozen hadden tot een eervol einde op het slagveld voor HUN heer......een bijna onbegrijpelijk vergrijp voor de meeste Japanse militairen toendertijd,en die krijgsgevangenen zouden het snel geweten hebben....
Het was al heel laat in WO2 toen geallieerden er in SLAAGDEN grote aantallen Japanners gewoon krijgsgevangen te nemen.....het zat er DIEP in,maar misschien al merkelijk minder in de laatste lichtingen sukkelaars,of diegenen die zo geleden hadden dat de schellen van hun ogen gevallen waren....