[ilfalco]

Giuliana Sgrena

09.03.2005 13.31u - De Italiaanse journaliste Giuliana Sgrena wordt in de Westerse media bejubeld. Maar is dat wel terecht? Harald Doornbos schrijft vandaag in Gazet van Antwerpen een onthullend en ontluisterend portret. Giuliana Sgrena heeft haar kidnapping zelf gezocht en Nicola Calipari, haar begeleider, hoefde helemaal niet te sterven. Hij werd het slachtoffer van de politieke vooringenomenheid van Sgrena.

“‘Kijk uit dat je niet gekidnapt wordt’, zei ik nog tegen de Italiaanse journaliste die naast me zat in het kleine vliegtuig met bestemming Bagdad. ‘Oh nee’, zei ze. ‘Wij zijn tegen de Amerikanen. Wij staan aan de kant van het onderdrukte Iraakse volk. Geen Irakees die ons ontvoert’, aldus het relaas van oorlogscorrespondent Harald Doornbos.

Een dwaze misrekening, acht dagen later werd ze ontvoerd door gewapende Irakezen. Die liggen er heus niet wakker van of Sgrena – of eender welke Westerse journalist - nu voor een links krantje werkt of voor een rechtse krant, en aan welke kant ze staan. Giuliana Sgrena verscheen snikkend op televisie, smekend om haar leven te redden. Hoogstwaarschijnlijk betaalde de Italiaanse regering een flinke som losgeld aan de kidnappers, waarna Sgrena vrijkwam en door de inlichtingendienst werd opgehaald. Op weg naar de luchthaven van Bagdad werd hun wagen onder vuur genomen door Amerikaanse soldaten. Calipari liet het leven.

Volgens Harald Doornbos haalden Sgrena en twee collega’s hun neus op voor andere journalisten die in het kielzog van het Amerikaanse leger hun werk doen in Irak – de zogenaamde ‘embedded’ journalisten. Doornbos heeft een goede reden om daarvoor te kiezen: “Ik wil niet gekidnapt worden”, en stelt dat die keuze niet hoeft te betekenen dat hij zomaar kritiekloos de Amerikaanse persberichten moet overtypen. Er zitten in Irak nu eenmaal Al Qaida-achtige groeperingen die op Westerse journalisten jagen. Maar de drie wisten het allemaal beter. “Je snapt het niet”, was de reactie van Sgrena. “Wij zijn anti-imperialisten, anti-kapitalisten, communisten. De Irakezen ontvoeren alleen maar hulpjes van de Amerikanen. De vijanden van de Amerikanen hebben niets te vrezen”. Dom, dom, dom.

Sgrena werd het slachtoffer van het linkse dogma: “de vijanden van onze vijanden, zijn onze vrienden”. Dat linkse credo verklaart ook de bizarre liefde van links voor de Rode Khmers en de Sandinisten in het verleden en voor radicale moslims (Abou Jahjah en anderen) vandaag. Als het maar tegen Amerika en het Westen is, knijpt links graag de ogen toe voor anti-democratische opvattingen. Ook als hun idolen zich bezondigen aan de brutaalste schendingen van de mensenrechten eens ze aan de macht zijn.

Er valt beslist één en ander aan te merken op het Amerikaanse optreden in Irak. Maar journalisten moeten zich laten leiden door de feiten, en niet door hun eigen politieke voorkeur of vooringenomenheid. “Sgrena’s houding is een schande voor de journalistiek”, sneert Harald Doornbos. “Ondanks het feit dat ik in het vliegtuig naast haar zat, dat ik met haar gesproken had, voelde ik geen greintje medelijden toen ik hoorde dat ze was gegijzeld.”

En ook zijn uitsmijter mag er zijn: “Met haar totale vooringenomenheid bracht Giuliana Sgrena niet alleen zichzelf in gevaar, maar ook haar twee collega’s. En door haar gedrag is een veiligheidsagent dood, terwijl de Italiaanse regering wellicht miljoenen euro heeft uitgegeven om haar leven te redden. Het valt te hopen dat Sgrena een ander baantje kiest. Parlementslid bijvoorbeeld, of propagandiste. Met journalistiek zou ze onmiddellijk moeten stoppen.”

bron webstek VB

Ik herinner me niet juist van welke strekking harald doornbos is , maar hij durft wel tegen de stroom inroeien en heeft veel ervaring al journalist... Toch wel ontluisterend.