https://www.standaard.be/cnt/dmf20210909_97613996
De "beeldige" Belgische kunstenaars wacht zo te zien hetzelfde lot als de Belgische politiek: ze gaan onderaf.
Jan Fabre die zuilen beplakt met duizenden pakjes Gentse hesp, en die katten mishandelt = Belgische Kunst".
Wim Delvoye met de K van grote Kunst en Kaka, of met op kunstzinnige wijze gemartelde varkens vol tattoos die tot in Nice voor ophef zorgen = Belgische kunst.
De mosselpot van Marcel Broodthaers = Belgische Kunst.
De gekruisigde koe van Tom Heck in een kerkje in Kuttekoven = Belgische Kunst.
Jan Hoet is dood. Leve Jan Hoet en het Wansmakelijke S.M.A.K.!
Ik vind het allemaal even walgelijk. Maar wie ben ik? Een Vlaams-nationalist!
Ik heb wel Kaas gegeten van de Belgische Politiek maar niet van Belgische Kunst.
Ik herinner mij levendig de Vlaams-nationalistische minister van Cutluur die in politiek betere tijden het nieuws haalde, staande naast de kakmachine van de Wim, en die niet goed wist of hij traantjes moest plengen of een lach op zijn kalfsachtige ministerstronie toveren.