Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Omdat, als het niet gedefinieerd is, het niks wil zeggen. Of iedereen denkt dat het iets anders wil zeggen, en het woord niet kan gebruikt worden om te communiceren, vermits de betekenis waarin het gebruikt werd door de zender, totaal niet overeenkomt met de betekenis die de ontvanger eraan geeft, en de communicatie dus arbitraire ruis is.
Stel dat het woord "ja" niet gedefinieerd is. Ik vraag U: "wilt gij koffie ?". Voor mij betekent "ja" een bevestiging van het gevraagde. Voor U betekent dat "mijn hond heeft vlooien". Uw uitspreken van "ja" gaat mij dus totaal verkeerdelijk laten denken dat jij koffie wil terwijl jij bezig was over uw hond.
Kijk naar mijn vorige post, met "nondedju" om een idee te krijgen.
|
Er overkomt me vanalles in het leven dat niks wil zeggen. Vaak zijn dat de prettiger momenten. Prettiger dan de gedefinieerde activiteiten. Als ene iets ineensteekt dat me amuseert, verbaast, ontroert, dan is dat een meerwaarde. Maar om daar één overkoepelende definitie aan te geven, daar zie ik de nood niet van in.
Laat staan om daar de oersaaie pecuniaire vraag bij te stellen waar sommigen hier altijd op terugkomen. Als ik op een optreden in de AB sta houdt het me niet bezig wat die mannen op het podium daaraan verdienen. Dat lijken veel mensen nog te verstaan. Maar als het over plastische kunst gaat, schieten de geesten naar "wakosta"? Waarschijnlijk omdat je een beeldhouwwerk en schilderij kan vastpakken en een concert of toneelstuk niet.
Maar het is dat dat ik zo raar vind in de discussie.