[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Enfin, misschien dat die laatste zin enige verduidelijking behoeft.

Als bv. het lijk van de zondebok een 'sacrale zone' afbakent waarvan het betreden taboe is tenzij in specifieke omstandigheden, dan impliceert (of 'vestigt') dat een talige codering die nergens zomaar uit de natuur af te leiden valt, zelfs niet uit het mimetisme in de loutere zin van "nabootsing", al deed het mimetisme die codering wel emergeren. Die talige "grid" heb je niet bij iets als lopen maar wordt wel het centrale gegeven waarbinnen ook 'de natuur' voortaan waargenomen wordt (voor de primitief-religieuze mens is elk natuurlijk verschijnsel inherent een religieus verschijnsel, niets is 'natuurlijker' dan het religieuze voor hem).

Kijk, behalve natuurlijk het willen lezen van alles in het kader van die mimetisme theorie (die leuk is als idee maar verre van "een feit") doe je daar typisch iets om een artificieel "fundamenteel" onderscheid te maken: doen alsof dat "talig grid" of zo iets fundamenteels zou zijn, waarop men zonder discussie de wereld in twee kan op delen.

Maar dat is niks anders dan zeggen dat zebra's, in tegenstelling tot gans de normale natuur, aparte wezens zijn want het zijn de enige met 4 poten en een zwart-wit strepen patroon op hun lijf. Als je dat laatste gaat verheffen tot "het unieke en absolute kriterium" om het onderscheid te maken tussen "de specialen" en "de rest van de natuur", ja, dan kan je gaan argumenteren dat het wel degelijk waar is dat zebra's de enigen zijn die die eigenschap hebben, en DUS dat daar iets "cultureels" is ontstaan dat niet natuurlijk is.

Maar bezie nu het lopen. Het lopen is ook "totaal anders" dan zwemmen, he. Voor een lopend beest wordt de natuur ook "waargenomen binnen het kader van het loop-paradigme". Er is ook een breuk gekomen tussen het natuurlijke zwemmen, en het culturele lopen dat gans zijn conceptuele wereld gaat domineren.

Met kritisch-rationeel bedoel ik het in vraag stellen van de codering (voorafgegaan door het 'perfectioneren' van de codering binnen haar eigen krijtlijnen), maar dat kan leiden tot anomie en culturele erosie (want die codering heeft niet zozeer als onderliggende functie om 'waar' te zijn, maar om het geweld te kanaliseren). Het in vraag stellen is echter wederom een meta-niveau, dit keer tegenover de cultuur zelve. Het individu wordt geboren maar heeft nog geen 'inhoud', buiten zijn 'kritisch vermogen'. (In de praktijk is zijn denken een sofistische combinatie van flarden culturele gewoontes en 'kritiek'.)

Maar ook daar heb je het lopende dier dat voor de eerste keer een nieuw territorium gaat verkennen, een nieuwe ecologische niche gaat betreden en dus "kritisch" staat tegenover wat zijn soortgenoten en voorgangers altijd al gedaan hebben he. De wilde kat die voor het eerst bij mensen ging leven en zich liet aaien, was ook een kritisch dier, dat anders handelde dan zijn voorgangers.

Met integraal-rationeel bedoel ik een codering van het gedrag die wél verzoenbaar is met kritisch-rationeel inzicht omdat ze volledig uitgaat van het in goede banen leiden van het mimetisme - goed in de zin dat het overleven mogelijk maakt en de gelaagde vreugde waarover ik sprak, waarbij eigenlijk de volgorde omgekeerd is

We zijn weer circulair vertrokken he. Ten eerste moet overleven niet, want hetzelfde inzicht dat ons zou laten inzien dat we onze soort vernietigen, wordt gebalanceerd door het inzicht dat wij als individuen toch gaan sterven - waarschijnlijk "weten" de meeste dieren dat niet, dat ze ooit zullen sterven.

Eens je je eigen onvermijdelijke eindigheid beseft, geef je toch geen zier meer om het "voortbestaan" van uw soort he, of andere abstracte constructies waarvan je weet dat je ze niet zal meemaken.

Het is inderdaad misschien de tijdelijke gekte of het niet aanvaarden van eigen eindigheid die maakt dat wij nog een tijdje vluchten in illusies van een of andere vorm van "eeuwig leven" door het abstract projecteren van toekomstbeelden die voor ons als individu nooit toegankelijk zullen zijn en dus rationeel geen betekenis zouden mogen hebben.