[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Wanneer men spreekt over 'zin' van het leven, dan gaat het bijvoorbeeld over de vraag 'waarom' men een aangename ervaring zou hebben of waarom men een strategie zou redeneren over hoe het morgen
zou moeten zijn (waarom uberhaubt iets?). Het gaat om de overweging dat er "een zin van het leven" moet zijn om een ??doel in het leven als zinvol te kunnen beschouwen (a priori).

Wel, ik zou denken dat die vraag juist beantwoord wordt door "reverse causaliteit" die hem in de Darwin dynamiek zit. In reverse causaliteit zit men met een doel in de toekomst, en leidt men daaruit de "te verkiezen" acties af, en dat is exact wat je "een zin" zou noemen.

Kortom, normale causaliteit is: oorzaak => gevolg

reverse causaliteit is: doel => actie

En nu is er een heel eenvoudig doel in de Darwin dynamiek: "uw strategie in de toekomst krijgen", omdat dat doel normaal causaal kan uitgelegd worden, en zelfs tautologisch wordt onder zekere condities: enkel die strategieen zullen in de toekomst aanwezig zijn, die juist als plan hebben om in de toekomst aanwezig willen te zijn.

De condities zijn natuurlijk dat strategieen te complex zijn om zomaar willekeurig gemakkelijk opnieuw te ontstaan, en dat het verlies van een strategie irreversiebel zou zijn. Hieruit volgt dat de enige manier voor een complexe strategie om in de toekomst aanwezig te zijn, erin bestaat om de nakomeling te zijn van een strategie die met moeite in het verleden erin geslaagd is om zich voort te zetten.

Kortom, de stelling van Darwin is onvermijdelijk in dit universum en is een gevolg van enkele fundamentele structuurwetten van dit universum ; als dusdanig volgt Darwin uit normale causaliteit (en die paar condities). Eens Darwin er is, volgt er een mogelijkheid tot reverse causaliteit, en die is nu precies wat men "de zin van het leven" noemt.

"Het leeft dus het is levend" (een empirisch retro-perspectief) is dan geen geldig argument. Men wil weten 'waarom' het leven er is, en waarom het zich als leven gedraagt, op een fundamenteel niveau.

Ik denk dat ik daar juist de grote lijnen van geschetst heb.

Binnen het concept inverse causaliteit zou men bijvoorbeeld ook kunnen beweren dat dagelijks bidden de zin van het leven is, zoals het citaat van Albert Einstein door Universalia weergeeft: "Bidden verandert de wereld niet, maar bidden verandert de mens en de mens verandert de wereld.".

Ja, dat is goed mogelijk. Het ene spreekt het andere niet tegen. In uw geval is "bidden" gewoon een onderdeel van de reverse causaliteit.

Maar je dient goed te beseffen dat de "Darwin" reverse causaliteit quasi triviaal is, en tevens totaal en universeel. Het ENIGE dat het "doel" is, is om "zich als strategie in de toekomst te realiseren". Maar daaruit komen gigantisch veel "sub doelen" tevoorschijn.

Het doet een beetje denken aan de "paperclip maximizer".

https://en.wikipedia.org/wiki/Instrumental_convergence

Gelijk welk "universeel doel" "in de toekomst" geeft een waaier aan subdoelen, die je allemaal "de zin van het leven" kan noemen. ALLES past daar gewoon in. Bidden waarschijnlijk ook.

Wanneer het gaat om de vraag of het mogelijk is om de zin van het leven wetenschappelijk te definiëren, dan gaat het om de vraag of het mogelijk is om vanuit een empirisch retro-perspectief te definiëren waarom er iets is.

Ja, dat doe ik dan ook.

Dat idee is in theorie absurd omdat er binnen een empirische context eerst iets moet zijn voordat het als gedefinieerd kan worden beschouwd.

De enige optie waarin een definitie mogelijk zou zijn, is binnen een deterministische context, maar dan kan men niet spreken van een 'zin' van het leven maar dan spreekt men van deterministische functionaliteit.

Daar is eigenlijk geen onderscheid tussen. Wij gaan daar zweverig over doen, maar ik denk dat dat een beetje de typische houding is: men WIL daar zweverig kunnen over doen, want elke denkbare logische verklaring maakt het plots te "banaal" en zou de zweverigheid die men er van wil, schenden.

Een beetje zoals met "bovennatuurlijke verschijnselen", die een logische contradictie zijn. Als spoken zouden bestaan, zijn ze GEWONE natuurlijke verschijnselen, en geen "boven natuurlijke". Maar dat past dan weer niet in de mindset van mensen die graag in spoken geloven. Het zou te banaal zijn, om vast te stellen dat spoken echt bestaan, en dat spoken zich aan zekere wetmatigheden houden. Nochtans is dat eigenlijk wat mensen die in spoken geloven, beweren.

We hebben blijkbaar soms niet graag om te weten hoe iets ineen zit, want dan verliest het zijn magische aura. De "zin van het leven" is zoiets.