Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Xenon
Citaat:
|
De Belgische taalwetgeving kan je min of meer met de Zwitserse vergelijken: daar waar in Zwitserland de taalafbakening gebeurt op niveau van de kantons (voor de ééntalige kantons) of van de gemeenten (voor de twee- of meertalige kantons), gebeurt dat in België op niveau van de gewesten.
|
Fout, Belgische taalafbakening gebeurt op basis van de indeling in taalgebieden. |
In Zwitserland gebeurt slechts op een indirecte wijze een indeling in taalgebieden, niet op federaal vlak zoals in België (d.w.z. het geheel van het landsterritorium), maar wel op basis van de eentalige kantons. Eentalig zijn de volgende kantons: veertien Duitstalige, vier Franstalige, één Italiaanstalig.
In de tweetalige kantons (nl. Bern, Freiburg en Wallis) gebeurde de taalopdeling volgens de kleinste entiteit van het kanton, nl. de gemeente. Een gemeente is Frans- dan wel Duitstalig. Enkel op het niveau van het kanton geldt er tweetaligheid, niet echter in de gemeenten.
Ook in het enige drietalige kanton (Graubünden) geldt de strikte indeling in eentalige gemeenten. Als dusdanig bestaat in Zwitserland geen taalgebied. In België werden die wel omschreven, maar vormen er ook geen juridische entiteit, slechts de gemeenschappen en gewesten bezitten een juridische status.
Zoals u wel merkt zijn er duidelijke verschillen tussen België en Zwitserland; daarom stond er ook "... kan je min of meer vergelijken ...". U roept dus nogal vlug "fout"... Taalwetgeving is immers nog iets anders (de wetten op zich), dan de basis voor een taalwetgeving (de juridische basis, d.w.z. de territoriale omschrijving)
Wat wel eens te meer vermeld mag worden is het volgende: de Zwitserse taalwetgeving is veel strikter dan de Belgische. In België bestaan er immers faciliteiten, daar waar die in Zwitserland onbekend zijn. In Zwitserland geldt dus een strenger jus soli op taalgebied dan in de België.