Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Een mensheid die van God afdwaalt, loopt in alle richtingen uit elkaar. Militant feminisme is maar één aspect van de Babylonische spraakverwarring in hoofd en hart. Wat echter aan de bron van alle aspecten ligt, is de hoogmoed. De wil om als God te zijn, niemand boven zich te hebben... De resultaten van deze dwaling laten zich iedere dag opnieuw voelen.
|
Waarom zou nu iemand voor God willen spelen (wat dit dan ook moge betekenen) omdat hij door nieuwsgierigheid en wetenschappelijk onderzoek uitgevist heeft hoe het menselijk genoom in mekaar zit en hoe men door die kennis mogelijk kan vermijden dat er in de toekomst gehandicapte kinderen geboren zouden worden. Indien er een God zou bestaan die 'oneindig goed is', dan zou hij dit gewoon niet toelaten dat er gebrekkige kinderen worden geboren. En indien hij het wel toelaat, wat hebben we als mensen dan aan zulke God? Niet veel.
En nog minder zou het onze plicht zijn om zulke God te eren of te aanbidden, want zulke God is niet correct met mensen want hij laat ze lijden vanaf hun geboorte.
Overigens, u denkt toch niet dat zo'n machtig wezen als God, moest hij bestaan, zich ook maar een snars zou aantrekken van het feit dat wij hem zouden aanbidden of niet. Dat is zoals in de Islam. Daar denkt men dat men God welgevallig is door op een jaar tienduizenden schapen onverdoofd te slachten ter nagedachtenis van Abraham. Of dat God het fijn vindt dat men 3x per dat tot hem bidt. Dat is toch allemaal je reinste onzin.